Zonlicht komt mijn werkkamer binnen, het verlicht de grauwe sluier in mijn hoofd. Tegelijkertijd laat het de grauwe sluier van stof zien. Dagen rijgen zich aaneen in een eindeloze stroom van klusjes en afleiding afgewisseld met nachtrust zonder rust.
Soms heb je zo’n periode waarin het leven zich voort lijkt te slepen, waarin je je planning met het uur aanpast aan de werkelijkheid en de werkelijkheid zich niets aantrekt van je wensen, je doelen en je dromen. Waarin je uiteindelijk maar gewoon opgeeft en doet wat je kan.
En toch.. toch ben ik niet verdrietig of overmatig depressief. Ik heb een laag energieniveau maar ervaar het niet als een grote belemmering. Ik doe gewoon wat ik kan, wat ik wil maar dan op een lager pitje dan normaal. Zo ook studeren, schrijven en creëren. Maar desondanks heb ik in de afgelopen maanden wel mijn huis wat gezelliger gemaakt. Ik voel me dan ook best tevreden over de afgelopen periode al mis ik het schijven en de literaire activiteiten waar ik een jaar geleden nog mijn leven mee vulde. Ik weet dat mijn hoofd nu te vol is. Vol met plannen, twijfels, doelen, onzekerheden, dromen en doemdenkerij.
Over dromen en doelen gesproken, over twee weken start mijn studie weer. Dan duik ik de filosofie in. Een inleidende cursus maar meer hoeft ook niet. Een filosoof worden is niet mijn doel namelijk. Ook al is het interessante materie, ik zou er gek van worden al filosofeer ik er op huis, tuin en keuken niveau graag op los overigens. Maar filosofie heeft een grote invloed op cultuur, literatuur en kunst. En aangezien die onderwerpen mij mateloos interesseren heb ik op zijn minst een basiskennis nodig van filosofie. Hoe de filosofen van invloed zijn op de rest van de wereld, al heeft de wereld er weinig weet van.
Ik heb er alle vertrouwen in dat mijn zin om te schrijven, de creatieve stromen weer terugkomen overigens. De basis is inmiddels weer gelegd, de rest heeft tijd nodig om te rijpen. En de rest van mijn plannen? We zullen zien wat er mogelijk is, wat ik kan, wat er ontstaat als ik weer ruimte voel. En misschien wel helemaal niets en laat ik de ontstane ruimte gewoon als ruimte bestaan.
Ruimte om te leven en om te dromen.