Ondanks dat alles stil staat vervallen toch allerlei documenten. Zo ook mijn rijbewijs. Ik mag later vandaag een nieuw exemplaar in ontvangst nemen. Hiervoor moest ik een afspraak maken om ter plaatse in de wachtruimte te mogen gaan zitten. Afspraak inplannen betekent overigens niet dat je naam omgeroepen wordt op …
Het is 4 mei. Dodenherdenking. We gedenken de doden die in de tweede wereldoorlog gevallen zijn en meer. Alle gestorvenen door oorlogsgeweld. We doen dit omdat we hopen dat mensen dan niet langer oorlog zouden wensen. Maar om ons heen horen we alleen maar oorlogstaal. Zelfs ons worstelen met een …
Door het open raam dwarrelen flarden van gesprekken op straat binnen. Op anderhalve meter moet je je stem blijkbaar iets verheffen wil je verstaanbaar blijven. Ik probeer mijn best te doen het niet te horen terwijl ik mij tracht te concentreren op de woorden die Campert ergens in de jaren …
Het is alweer ver in de avonduren als ik snel een gedicht noteer wat in mij opkomt terwijl ik luister naar een mix van concertzender en striemend hemelwater dat buiten het asfalt geselt. De temperatuur en het weer buiten doen mij verlangen naar de jaargetijden waarin ik normaal gesproken het …
De gezamenlijke dingen. Die mis ik. Als einzelgänger ben ik het wel gewend om alleen te zijn, om mijzelf te moeten vermaken. Maar van tijd tot tijd deze activiteiten onderbreken om met een stel vrienden wat te gaan drinken of ergens op bezoek gaan is nuttig. Het breekt de dag, …
Nu we alweer een aantal weken in een halfzachte variant van een lockdown zitten begin ik toch wel wat dingen te missen. Vooral nu het koningsdag is. Ik mis de mogelijkheid elkaar aan te raken, een knuffel te geven of gewoon lekker knus tegen elkaar aankletsen en elkaar aankijken. Ik …
‘Het voelt niet goed’ zei ze me. We draalden even om elkaar heen, woorden bleven uit. ‘Dan moet je het niet doen’ zei ik en draalden nog meer om elkaar heen, weer met woorden die wegbleven. ‘Hopelijk een andere keer’ zei ze. Het weekend is net als alle andere dagen. …
Een nieuwe samenleving. Eentje waar de mens zelf weer centraal staat en waar ‘samen’ in ‘samenleving’ de aandacht krijgt die het behoeft. Een wens voor velen. De mantra van ‘groei’ kennen we inmiddels tot in den treure en helaas heeft het vooral ook dat opgeleverd; treur. We zijn wel toe …
De zon verschaft weer veel plezier. Wandelweer. Maar nu: ik wijk uit en ontwijk, ik calculeer en beredeneer. Een route die ik ooit gedachteloos liep vraagt nu constant aandacht. Ik heb er dan ook totaal geen plezier in. Eenmaal terug tussen mijn veilige muren zucht ik eens diep. Ik open …
Trachtend mij te houden aan de norm van anderhalve meter loop ik naar de grootgrossier hier in de buurt. Ik wijk uit bij elk persoon die ik tegenkom, calculerend of ik links dan wel rechts passeren moet of kan, of er geen anderen in de buurt zijn met wie ik …
Gelieve mijn rechten te respecteren.
