Mijn gevoelens waaien heen en weer
dwarrelen
zoals herfstbladeren in een septemberstorm
Ik zoek verstrooiing
in een beeldentuin
op een mooie herfstdag
Melancholiek
slenter ik door de tuin
Denkend aan wat was
een leven in puin
Opties kruisten mijn pad
en ik koos eens niet met mijn verstand
ik opteerde voor het hart
Deze ingeslagen weg blijkt een zegen
en mijn enige angst
hoe blijf ik op deze wegen?
(walther ligtvoet 2 oktober 2016)
Mooi stukje Walther maar don’t worry: ook al zou je deze nieuwe weg willen verlaten, dat kun je niet meer want er is alleen vooruit, geen terug.