Thuiskomen

 

De zwarte kraaien in mijn hoofd krassen

een laatste maal

Ik laat mij verrassen

door het trillen van de stem

Het doorsnijdt dwarsverbanden

Legt nieuwe verbindingen als bruggen

tussen afgelegen eilanden

Impulsen stromen over ongebaande paden

Reizend door onbekend terrein

Als een marionet bepalen zij mijn daden

Verraden mijn meest diepe emoties

Roesten de stalen zenuwen

tot op de kern

van mijn bestaan

Na het krassen blijft slechts

warmte en zonlicht over

Dwalen door lanen en parken

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Terug naar boven

Gelieve mijn rechten te respecteren.