Dromen wisselen af met merries. Spieren pijnigen de wervels en andersom. Een bed dat kraakt bij iedere draai. Het matras dat inzakt door teveel gewicht. Een ochtend waarin zakken onder ogen blijken te verblijven in een gelaat dat cafeïne nodig heeft om te kunnen accepteren dat het zich aan de buitenwereld vertonen moet.
Slepend van de te warme waterstralen naar schone kleding, die gedragen wordt om te verbergen wat het mij kennende deel van de mensheid allang weet, naar de eerste slokjes vocht en beten uit ontbijt.
De dag is begonnen met het zich ontvouwen in beeld en geluid, in tekst en in zwijgende regels tussendoor. Een vertwijfeling over het al dan niet terugkruipen naar eendendonzen bedekking. Maar een steen zou wellicht beter zijn.
Een nieuwe dag, een nieuw geluid, een nieuw begin. Of nee, slechts een nieuwe dag.
Foto door Tima Miroshnichenko via Pexels