De zon verschaft weer veel plezier. Wandelweer. Maar nu: ik wijk uit en ontwijk, ik calculeer en beredeneer. Een route die ik ooit gedachteloos liep vraagt nu constant aandacht. Ik heb er dan ook totaal geen plezier in.
Eenmaal terug tussen mijn veilige muren zucht ik eens diep. Ik open de achterdeur naar de tuin en neem plaats in de stoel aan de tuintafel. Zo kan ik ook wat vitamine D laden. Beweging is daarentegen dan weer minder makkelijk.
Ik kijk naar mijn riem. Die is alweer een gaatje ruimer gezet.