Oef… de laatste loodjes… en iets met zwaar. Is het vanwege zenuwen voor de daadwerkelijke expositie? Of misschien de anticipatie van het einde van een mooi traject vol leerzame momenten? Of is het omdat ik gewoonweg klaar wil zijn met deze werkzaamheden en mij wil gaan richten op creatie van andere, nieuwe, werken? Geen idee, al zou het mij niets verbazen als het gewoon een mengelmoes is van allerlei redenen. Emoties rondom het afronden van het één, het zicht op de start van het ander en een gezonde vrees voor ‘het publiek’ zijn nu eenmaal allemaal aanwezig.
Het leuke aan dit alles is dat ik veel geleerd heb, en nog veel aan het leren ben. Nieuwe mensen ontmoeten, nieuwe kansen aangeboden krijgen en nieuwe ideeën opdoen is nu eenmaal het gevolg van naar buiten treden en jezelf tonen. Soms kwetsbaar, soms vol vertrouwen een nieuwe uitdaging aangaan is niet altijd makkelijk overigens. Het doet wat tegengesteld met je. Je voelt je ‘gezien’ en gewaardeerd, maar tegelijkertijd ook de andere kant van die medaille. Je voelt je beoordeeld, gewogen en soms te licht bevonden. Maar het geheel heeft me zeker een flink aantal stappen verder doen komen in mijn eigen groeiproces als kunstenmaker, als creatief mens. Naast de expositie in mei (aankondiging volgt deze week nog overigens) in Oosterhout en de al toegezegde deelname aan een groep expositie in Breda heeft deze periode me doen groeien op het gebied van mijn literaire escapades. Niet dat ik nu veel geschreven heb maar wel dat ik intussen tijdens de rustige momenten ben gaan uitzoeken hoe ik deze buiten mijn website om beter kan verspreiden. Dus na de expositie zal ik meer tijd gaan steken in het maken van ‘kunstenaarsboeken’. Boekwerken waarin ik mijn teksten samenvoeg en in handgemaakte kunstwerkjes (niet al te letterlijk nemen hoor!) zal gaan verspreiden. Kleine oplagen, want ja, handgemaakt dus tijdrovend ;-).
Maar gelukkig zal ik mij niet enkel met deze werken bezighouden. Ik heb voor de expositie in september nog andere zaken te maken en uit te zoeken. Vooral op het vlak van alternatieve fotografische processen en mijn tot voor kort alleen als ideetjes bestaande collages, waarvan er een paar al in mei zijn te zien. Dus heerlijk mindful boekjes maken en tussendoor wat chemicaliën mengen om afbeeldingen te kunnen maken en tussendoor wat gesprekken opnemen tijdens een wandeling en wat monologen registreren voor mijn podcasts.
En na september dan? Wel… de donkere maanden zijn bij uitstek geschikt voor schrijfwerk, voor studie en voor het bedenken van oplossingen voor alles wat mij dreigt te belemmeren in mijn bezigheden. Ik zal me vast niet vervelen in ieder geval. En bovendien moet ik volgend jaar weer wat nieuws te brengen hebben nietwaar?
