Na de finissage van de laatste expositie waar ik aan deelnam raakte ik in gesprek, zoals wel vaker bij dit soort gelegenheden. Tijdens het gesprek opperde mijn gesprekspartner dat mijn werk, zowel mijn teksten als mijn beeldend werk, vooral iemand laat zien die zoekende is. Terugkijkend op mijn eigen werk, zowel het gepubliceerde/openbare deel ervan als het niet publiekelijk beschikbare deel, kan ik die conclusie alleen maar beamen. Ik ben ook zoekende.
Ik zoek naar betekenis en zingeving in mijn eigen leven. Ik zoek naar mijn stem in mijn werk, naar de kleur van mijn bestaan. Ik zoek ook de uitingsvormen die mij het beste liggen, waar ik mij ontspannen bij voel. Of in ieder geval ontspannen genoeg om niet teveel stress te hebben over of ik wel besef wat ik aan het doen ben. Dat resulteert in nogal wat heen en weer slingeren in stijlen, in beelden en in gedachten. Maar ook in uitingsvormen. Soms frustreert me dat want ik wil ook vooruit. Nieuwe dingen doen, nieuwe mogelijkheden ontdekken. En dan sta ik toch weer waar ik ooit begon? Okay, dit keer met de kennis en ervaring van de vorige reis. Een mogelijkheid om het deze ronde anders te doen. Ik vraag me dan ook af hoeveel lessen ik te leren heb. Hoe groei ik door, verder dan waar ik blijkbaar blijf hangen?
Maar daarvoor moet ik drempels over. De drempel die zegt dat ik goed genoeg ben om verder te gaan. De drempel die aangeeft dat ik het echt wel aankan. De drempel die mij voorhoudt dat na hem er meer drempels volgen, elke drempel een stukje hoger dan hem. Maar ook dat ik mij geen zorgen hoef te maken want de weg tussen die drempels gaat ook omhoog dus de volgende drempel is dan wel hoger in vergelijking met de vorige, maar door het pad omhoog is de te nemen stap niet eens zoveel hoger dan de vorige. Deze drempels der zelfvertrouwen hebben vrienden, drempels van ervaring genaamd. Hoe ervaren ben ik om die te nemen. Heb ik voldoende ervaring om de drempel van materiaalkennis te nemen? Of de drempel van verbeelding te slechten? Kan ik over de drempel van uitvoering stappen? Wel… we zullen het zien.
Ik heb mijzelf als doel gesteld om mijn uitingsvormen te beperken tot waar ik nu mee bezig ben. Schrijven, fotograferen/alternatieve fotografische processen, podcasting, video’s maken, collages, gel printen en boekbinden. Nee, niet alles tegelijk natuurlijk, maar dit zijn wel de manieren waarop ik mij wil uiten, die ik wil verkennen en op de een of andere manier ook met elkaar combineren. Hierdoor durf ik het ook aan om drempels te nemen die, in sommige gevallen, nu te hoog (b)lijken.
Hoe dan ook, ik heb zeker voor de komende tijd nog genoeg om mijn productieve dagen mee te vullen. Al geef ik toe dat de angst om te starten, het nemen van die eerste serieuze drempel, mij soms wat parten speelt.
