Verzamelbundels

Toont alle 3 resultaten

0 reacties

  1. Nelleke

    Ha Walther,
    helemaal mee eens wat je hier schrijft. Alleen die alcohol hoeft er van mij niet bij. Wil je het eens wagen, een etentje in Deventer met een prima kok, met een minimum aan alcohol? Je bent welkom! En wij zorgen voor nog een paar interessante gasten! (alleen de kok weet dit nog niet 🙂 – maar is er altijd voor in!
    Nelleke

    • walther

      Op Facebook verdrinkt het nogal in het grote geheel. Toch zeker als je al een overactieve timeline hebt. Overigens roep ik niet op om dat Nextdoor te omarmen hoor. Ik benoem ook andere mogelijkheden. Ik zie echter wel de toegevoegde waarde van Nextdoor in al is het op beperkte schaal.

  2. Kee van Vlodrop-Oomen

    Beste Walther,
    Dank voor je reactie.
    Het doet me denken aan de nieuwe van Claudia: “Ik mis je zo graag.”
    Soms is het nodig om te stoppen en dat kan dan beter op het hoogtepunt. Er zullen voor ons mooie herinneringen overblijven.
    Een lieve groet van Kee.

  3. (bekend bij beheerder)

    Ach heden en eenlieve vent is zoooo fijn! Ik ben blij met mijn “te lieve” vent, al 13 jaren lang, soms moet ik hem beschermen tegen zijn lief zijn, maar hij beschermt mij ook. Klootzakken heb ik ook gehad,nee dan een lieverd, echt.

  4. Ingrid

    Lijkt me heerlijk dat een man volop in contact staat met zijn lieve, beschermende kant! Ach ja, voor beide sexen geldt dat het fijn is als alles in balans is. Daar werk ik bij mezelf ook aan. Vroeger kon ik nooit echt boos zijn. Ik was het wel maar wist het niet en voelde het niet, wel verdriet. Nou het boos zijn, voel ik nu volop en dan sla ik soms weer te ver door. Ook niet fijn!

    • walther

      Sowieso schrijf ik inderdaad zoals ik praat in mijn blogposts. Ik probeer dat wel te vermijden in mijn korte verhalen. Maar dank voor de tip want dit realiseer ik me nog te weinig. Een aandachtspunt, dat zeker.

  5. Francis

    Bij alles hoort een balans, niet te lief, niet te dominant, alles waar TE voor staat…
    Ik vind het vervelend als een man TE dichtbij komt, ook in vriendschappen, je moet wel kunnen ademen, maar dat kan ook zijn dat het dan niet DE juiste is.
    Zo ontmoette ik ooit iemand die echt TE dichtbij kwam dat was unheimisch. Ach lief is fijn en op ieder potje past een dekseltje bij deze te lieve man in dit verhaal was het dekseltje er blijkbaar nog niet.

  6. Annemiek

    Wow Walther, wat heb ik een bewondering voor jou. Je kwetsbaar op durven stellen is moeilijk. Ik vind het in elk geval een van de lastigste dingen. En waarschijnlijk zonder dat je het weet, neem je mij met je verhalen regelmatig op sleeptouw. Ik kom uit mijn comfortzone door een tekening bij het verhaal te maken, ook al denk ik dat me dat nooit gaat lukken. Dank je wel daarvoor, hopelijk blijf je nog lang mijn inspiratiebron!

    • walther

      Ik zit nu met een rood hoofd van verlegenheid.. maar dank je Annemiek. Het is inderdaad een van de moeilijkste dingen. Maar het helpt mij. Ook al is het soms zwaar. Ik ben zeker van plan te blijven schrijven. Ik hoop dat die schrijfsels jou en anderen ook blijven inspireren. Zo niet, dan hoor ik dat ook graag want dan doe ik namelijk iets niet goed ;-).

  7. Ha Walther, jouw enthousiasme en openheid is voor ons inspirerend. Fijn dat je erbij was en dat de blogspecial aanstekelijk heeft gewerkt 😉 Je schrijft dat het bloggen in de snelle ICTwereld wordt beschouwd als een uitingsvorm die al ‘een eeuwigheid bestaat’ maar dat je ondanks dat toch nog veel nieuws hebt kunnen leren. Dat is natuurlijk ook onze drijfveer en daarnaast willen we anderen inspireren en uitnodigen om te schrijven. Wat we nodig hebben is – zoals Renate Dorrestein het uitdrukt- ‘kilometers maken’. En ja, daarmee ben je bent goed op weg! Tot ziens in het schrijfcafé van juni. Het thema is dan ‘je inleven’.

  8. Dat je moest gaan bloggen was trouwens maar een grapje 🙂

    Nee hoor, dat is natuurlijk niet waar. Zoals jij met bloggen uit de startblokken bent gevlogen ( en om in de metafoor te blijven: op meerdere banen tegelijk), verraadt dat het bloggen en jij elkaar gevonden hebben en nu in een innige omhelzing over de hele aardbol dansen.

    Respect hoor! (En ik heb er veel plezier in alles te volgen).

    • walther

      Ik ben inderdaad met een vliegende start begonnen ja. En heb gewoon enorm plezier in het schrijven. Ik heb nog veel te leren maar ben blij dat ik er wel wat mee ben gaan doen. Dank Peter voor je woorden en je motivatie.

  9. Krant en radio hebben vandaag al interesse getoond voor dit initiatief. Is hier vanochtend iets gebeurd dat ik heb gemist? 🙂

    Maar het klopt helemaal wat je zegt over bijeenkomsten en nieuwe energie. Die twee uurtjes vlogen dan ook voorbij alsof het slechts enkele minuten waren.

  10. Walther, je hebt de oefeningen en houdingen actieef meegedaan je beschrijft nauwgezet wat je ervaren hebt en dat is een goed begin. Het bewust leren voelen wat er omgaat in je lichaam zonder oordelen is het uitgangspunt van yoga.Een mooie eerste stap op het yogapad. Je bent van harte welkom als je weer mee wilt doen en ik wens je veel plezier met oefenen. Namaste.

  11. Annemiek

    Kun je je ziel ooit zelf 100% ontdekken? Ik denk dat in dat proces juist een zielemaatje nodig is; om te spiegelen, om achter dingen te komen waar je zelf nooit aan gedacht zou hebben, om bevestiging te krijgen en om er plezier in te hebben en houden.

  12. frank

    het is het gegeven,hoe hoog leg je de lat bij je zelf,maar dat podiumvrees heb ik ook ,heb het gehad bij een jubileumfeest bij een werkgever toen,heel enthousiast,van ja ,dat doe ik wel,maar op het moment,eeeeeeeeeuuhhh,eeuuhhhh uh,en dat was het.hart bonkt in je keel en nadien ook nooit meer gedurft,maar goed,ook daar leer je van.

  13. Annemiek

    Ach Walther, ik zie het bijna voor me hoe je gestaan moet hebben…..Maar wat goed! En precies op het goede moment! Je zocht inspiratie voor “Waar ligt mijn grens”, nu heb je het gevoeld. Daar kun je weer stappen mee zetten. Komt goed, let maar op!

  14. Terwijl jij donderdagavond die onfortuinlijke snoekduik nam over die sokkel van dat overigens lelijke standbeeld op de markt, heb ik de organisatie in Purmerend stiekem gebeld:

    Walther heeft het op dit moment nogal druk met vallen en weer opstaan en daarom bel ik, kunnen jullie hem wat van zijn werk laten voordragen want dat is steengoed en hij heeft een dijk van een voorleesstem.

    En zo is het gekomen….

    Supertof en dapper dat het het gedaan hebt Walther, ik hoop op een passend vervolg tijdens het schrijverscafé in de Beurs.

  15. Nathan de Visser

    Geniaal pick-up line aan het begin van dit artikel. Hahaha dat was ik en heb die dag op het festival nog wel een dame weten te versieren dus ik was toch on the roll hahahaha. Een aantal dag later stond ik zelf op het podium met een maat van me die beatboxed met een loopstation als het duo Sketch and Nathamatics Hahaha

  16. Walther, op de rem! Als je straks een burnout hebt, kun je helemaal niets meer. En dat kan lang duren. Ik herken je verhaal. Wat ik gedaan heb? Op maandagochtend neem ik een uur om mijn week in te delen. En ik leg dat ook vast. Inclusief uitstapjes en familietijd. Daarna wijk ik er in principe niet meer van af. Geeft rust. Want als dan iemand tijd van mij wil, kan ik zelf beslissen, waar er nog ruimte is. Kwestie van keuzes maken. En inderdaad, onkruid wieden. Want door een overwoekerde tuin kan niemand wandelen.

  17. Nee hoor, helemaal niet makkelijk. Worstel er soms zelf ook mee. Dan zijn er ineens zoveel leuke dingen te doen dat het zomaar teveel wordt en verlies ik het plezier erin. Meestal is dat dan een teken een tijdje niks meer te moeten en de accu wat op te laden met wat Julia Cameron de kunstenaarsuitstapjes noemt.

  18. Wenda Meijerink

    Leonard, mijn rust in de jaren van snerpende gitaren, krijsende stemmen en bonkende trommels. Vijftien jaar, alleen, voor het eerst op een brommer midden in de nacht van Kwintsheul naar Den Haag. Als redster van mijn dronken door drugs bedrogen vriendinnen… ~the sisters of Mercy, they are not departed or gone~ zong ik luid en zo kwam ik veilig waar ik zijn moest.

  19. Ingmar sol

    Walther je schrijft mooi iets wat ik ergens altijd al wel had verwacht .
    Ik heb jammer genoeg veel van je gemist maar ben blij dat ik door het opvolgen van deze site een stukje van jou terug vindt.
    Verder is mijn wens voor jou dat je het donker van je af kan schrijven en terug in het licht kan lopen.
    Groetjes van een stem uit jou verleden die jou van afstand steund

    en van je houdt …….. Ingmar

  20. Dit roept de vraag op bij mij over wie dit gaat. Want deze persoon moet wel heel erg ergens in jouw hart iets verschrikkelijk in elkaar geknepen hebben uit jaloezie wellicht jouw ego vertrapt hebben alle mooie zijns in jou nooit gezien hebben.

    Mooie tekst, gedicht. Wel veel ‘gevroren’ en kou het zou vanaf de derde strofe ook een best een kering, wenteling, kunnen gebruiken. Maar, dat is mijn mening.

    gr. Marijke.

  21. Doorzetten als het even niet gaat zoal gewenst vind ik een prima eigenschap. Soms is het juist de bedoeling om niet door te zetten maar om even om te schakelen naar de relax-modus. Kunstenaarsafspraakjes zoals Julia Cameron dat noemt om het creatieve vat weer vol te laten lopen. Ik vind het lastig dat onderscheid te maken: wanneer toch maar even duwen en trekken en wanneer de boel de boel te laten? Als zelfs duwen en trekken niet lukt is het duidelijk.

  22. Annemiek Eggermont

    Doorzettingsvermogen is een belangrijke factor, uiteindelijk is kunst maken ook gewoon werk. Wat bij mij wel eens wil helpen als ik geen inspiratie heb, is iets gaan doen wat ik eigenlijk niet durf of wil. Ergens heen gaan waar ik me normaal gesproken niet zou laten zien. Op de een of andere manier lijk ik mijn achting voor mezelf daar zo mee op te krikken dat de inspiratie ook vanzelf weer terugkomt. Bovendien maak je op onbekende plaatsen natuurlijk vaak dingen mee die je nog nooit beleefd hebt, ontmoet je nieuwe mensen, ook dat is inspirerend!
    En verder: maak je vooral geen zorgen, uiteindelijk komt het altijd goed (zeker als er deadlines in beeld komen….)

  23. Van harte gefeliciteerd, Walther! Jouw bundelpresentatie en samenzijn ziet eruit als een vervuld verlangen. Een liefdevolle ontvangst van jouw kindje in de wereld, jouw zielschift. Dubbel en dwars verdiend; het is een bundel geworden om mijmerend doorheen te bladeren en te genieten van je woorden en zinnen en de kleurijke kunst van Ansje. De verfijnde Japanse binding maakt er een heel bijzonder en persoonlijk ‘schrift’ van.

  24. Hetty Weijmer

    Heel leuk Walter.
    Ik geniet trouwens ook van je gedichtenbundel.
    Ik heb hem in mijn handtas zitten en als ik ergens moet wachten of even uitrust op een bankje in het park, lees ik er in.
    Hartelijke groeten Hetty

      • “De hunkering”

        Gewis
        Ik weet, ’t is geen kattepis
        Een slecht gevoel gebannen
        Jezelf vermannen
        De ratio laten werken
        Het betere gevoel langzaamaan versterken
        Is beter dan een foute daad begaan
        Kijk eens hoe de sterren staan
        En laat het geweten spreken:
        ‘Alweer eens uit een andere hoek bekeken’
        Mijn gevoel neemt een loopje met me
        Het is weer zover, verdomme
        De ratio treedt in werking
        Voor enige versterking
        Circle around
        Feet off the ground
        With a smile on my face
        And honourable, lots of disgrace

  25. Indoctrinatie
    Controversieel is een autorijdende industriëel die klimaatbeheersing predikt en zonder blikken of blozen de kont likt van de man met de kleine voetstap. Dit is géén grap, maar meer een handicap van ‘ik heb’.
    Het door gewenning niet kunnen loslaten, maar met praten en oeverloos overtuigen zorgen dat mensen buigen voor de redevoering, om blindelings te volgen en de gevolgen te kunnen projecteren op die industriëel die doet leren zijn imago te eren.

  26. Ik als leek, vind dat je goed schrijft. Je bent redelijk goed te volgen voor me. Bijzonder dat je opbouwende tips krijgt. De mensen zijn begaan met hoe jij je profileert in woord en gedachte.
    Een onheimelijk gevoel van hoe je overkomt getuigt van een gezonde portie kritiek naar jouzelf toe. Ik herken dat gevoel en weet ook dat het goed is dat dit gevoel jou overkomt. Betekent ‘beweging’ en vooruitgang in processen. ‘Schroom’ is nogal eens de boosdoener bij het verhinderen van een doorbraak.

    Je bent en blijft altijd subjectief, denk ik in mijn bescheidenheid,. Tenzij je ‘automatisch schrift’ beheerst en als medium fungeert.
    Verder gewoon doorgaan met wat goed voelt voor je. Je hebt dan immers voldoende ruggesteun, en die krijg je ook al van lezers en toehoorders. 😉

    • walther

      Hi Hans,Dank je voor je woorden. Schroom ja, dat heb ik wel. Maar dat is te overkomen.
      Ik doe gewoon wat goed voelt, hoe het ook loopt. Dit proces is nu eerst en vooral mijn eigen proces waarin ik mijn weg vindt.

      Oh.. Automatisch schrift zit niet in mijn talentenpakket geloof ik. 😉

    • Ik niet.

      Wat Walther kennelijk wil zeggen is dat ‘het in loondienst zijn’ nu even een onoverkomelijk iets is, van waaruit zich een anderssoortige inkomstenbron moet gaan ontkiemen ontstaan door uit vrije ondernemersschap??

      Walther, doe voor mij maar nòg een tweede gedichtenbundeltje tzt…… 😉

  27. Misschien dan toch een geval van ‘oplichterssyndroom’ waarover je het had in “Oplichter” dd. 28 juni 2018? Je komt er immers weer op terug.
    Kennelijk een ander terugkerend fenomeen wat zich opdringt veroorzakend dit writers-block??
    Succes met de analyse!

    Groet, Hans.

  28. Dit is wat ik zeg:
    Wie kent de weg
    Om te gaan
    Wie weet te verstaan
    De reden
    Om na het betreden van dàt pad
    De treden van die trap
    Tot level zero te elimineren
    Het tij te doen keren
    En onderaan in opgaande lijn
    Stap voor stap
    Het bestaan
    Te ervaren als serieuze grap
    Tot een merkwaardig persoonlijk iets
    Met die bevinding als ware alles niets

    • Zeker te weten; een goedbedoeld “Sterkte ….” van Rob.

      Toch moet mij van het hart dat ik ervaar dat er nogal eens ’te algemeen’ wordt gereageerd op het grote world-wide web. En indien er überhaupt wordt gereageerd, een vervlakking van het geschrevene, gereduceerd tot een diplomatisch commentaar/steun welke getuigt van weinig compassie.
      Ik doe, als het mij zo uitkomt een gepaste inspanning betrekking hebbend op de tekst. Zo vluchtig als het Internet is, wordt het zo in stand gehouden en onderstreept. Dit kom ik vaak tegen.

      Tja wat moet je dan….?
      Dan maar negeren, alsof er een taboe rust op enige treffende reactie op een gewaagde, gevoelige toonzetting? Denk het niet; not my way!

      Ik hoop dat Walther hier meer aan heeft dan aan een kop koffie!

      Walther,
      Als ik jou zo lees ben jij jouw visie op ‘de wereld’ geheel aan het bijschaven. Go on!
      Ik lees je graag en denk te verstaan!
      Heb je mijn laatste “Experiment” al gelezen?…..
      https://hanstitulaer.wordpress.com/experiment/

      Groet,
      Hans.

      • walther

        Ik weet zeker dat Rob het goed bedoeld Hans.

        Jouw woorden over het web zijn zeker waar. Maar het Internet is nu eenmaal een vluchtig medium, dat is inherent aan het feit dat er geen ware verbinding kan ontstaan via enkel bits en bytes. Dat wil niet zeggen dat er geen compassie of herkenning zou kunnen zijn. Gelukkig is het geheel ook niet zo ernstig dat ik opgebeurd moet worden of getroost of wat dan ook. De werkelijke staat van mijn zijn is niet altijd even zichtbaar in mijn teksten omdat het soms ook aangedikt wordt. Het voorrecht van de schrijver is nu eenmaal dat hij mag dramatiseren :-).

        Overigens, cafeïne is en blijft noodzakelijk hoor, ondanks je woorden :-).

        Ik heb je experiment gezien inderdaad. Geslaagd in ieder geval. Ik ben benieuwd naar het vervolg.

  29. “Geen nieuws = goed nieuws”; oh nee…… tis “geen bericht, goed bericht”!
    Maar goed, ik ga ook zuiniger nieuws consumeren. Heb mijn TV jaren geleden weggedaan. Bevalt me goed om zonder indringende beelden verder te gaan. Radio, Internet en ‘real world news’, daar heb ik al een kluif aan.
    Schept méér ruimte voor andere dan TV-kanalen! You know! 😉

    enne….
    “Een man is zo jong als tie zich voelt”

  30. Om eerlijk te zijn:
    Ik zie graag goed en wel uitziende mensen (=dames) flaneren. Zo van ‘wat ik allemaal niet heb’ en ‘er blijft wat te wensen over’ …… tot vermoeienis toe. Dit al jong aangeleerde behaviour slijt toch kennelijk moeilijk, in de loop van al die jaren. Het relativeren lukt mij al iets beter, en er is hoop op een nieuwe en objectievere kijk! Het gaat lukken, vooral wanneer nieuwe inzichten zich aandienen.
    Ach ja….” een man is zo jong al hij zich voelt” (had ik elders reeds vermeld).
    Oh nee,……ben beslist niet frustrated. Of toch wel? Nee hoor, inzichten zat! L E E F & G E N I E T !!

  31. “Maar voor hen die deze producten nuttigen, geniet ervan zou ik zeggen.”

    Dank je, Walther! Bij het eerstvolgende alcoholvrije biertje (nu dus) zal ik op je toasten.
    Ik hou ook enigszins van “puurheid”, maar dan minder gerelateerd aan eten en drinken. Meer in houding; de algehele levenswijze. Opsmuk kan ik met enige terughoudendheid wat waarderen.

    Fijn weekend!
    Gr. Hans.

  32. Inderdaad in 1 zucht geschreven. 😉
    “Gericht op Eros” is een ‘gewaagd’ gedicht.
    Ben benieuwd hoe het gedicht “Voorbij Eros” gaat luiden, mocht dat in de planning liggen?
    Jij schudt nogal een verscheidenheid aan stijlen uit je mouw!
    Ik blijf je volgen, Walther…

  33. PATHS THAT CROSS. (Patti Smith)

    Speak to me 
    Speak to me heart 
    I feel a needing 
    To bridge the clouds 
    Softly go 
    A way I wish to know 
    A way I wish to know

    Oh you’ll ride 
    Surely dance 
    In a ring 
    Backwards and forwards 
    Those who seek 
    Feel the glow 
    A glow we will all know 
    A glow we will all know

    On that day 
    Filled with grace 
    And the heart’s communion 
    Steps we take 
    Steps we trace 
    Into the light of reunion

    Paths that cross 
    Will cross again 
    Paths that cross 
    Will cross again

    Speak to me 
    Speak to me shadow 
    I spin from the wheel 
    Nothing at all 
    Save the need 
    The need to weave 
    A silk of souls 
    That whisper whisper 
    A silk of souls 
    That whispers to me

    Speak to me heart 
    All things renew 
    Hearts will mend 
    Round the bend 
    Paths that cross 
    Cross again 
    Paths that cross 
    Will cross again

    Rise up hold the reins 
    We’ll meet again I don’t know when 
    Hold tight bye bye 
    Paths that cross 
    Will cross again 
    Paths that cross 
    Will cross again

  34. Dinsdag 1 oktober, over een kleine 2 weken al, start jullie radioprogramma “Tabeeh Literair Café”!
    10 Uitzendingen, waarvan de laatste van het seizoen op 7 juli 2020.
    Ik heb de juiste app reeds gedownload. Ben benieuwd Walther! Jij die enige vertrouwdheid hebt opgedaan met de microfoon, zal het nu druk hebben met voorbereidingen?
    Succes met deze en/of andere ‘kwetsbare’ geluiden!

  35. Beste Walther,

    Ik heb gehoord, de eerste van oktober. Jullie eerste radio-uitzending bij de ORTS.
    Een veelbelovend programma dat niet zonder schrammetje de ether in is gegaan. Dit getuigt van een wat moeizame start. Een evaluatie waard gezien de ‘getoonde’ inzet binnen de (on-)mogelijkheden met de aangereikte middelen.
    Waar een wil is, is een weg!

    Verbeterpunten zijn:
    Geluidskwaliteit; de akoestiek van studio en/of juist gebruik van de microfoon(s).
    Montage; een slordigheidje verraadde m.i. de tijdsdruk?
    Inhoudelijk; hier onthoud ik me van commentaar. Veelbelovend, dat wel!

    To be continued!
    Groet van Hans.

  36. Jawel Walther.
    Ik heb vanavond via de twitter-link (die van het terugluisteren van de ORTS deed het niet!),
    geluisterd. Dag-en-nacht verschil met de eerste uitzending. Inhoudelijk ook goed (gaat ook wel boven mijn petje); een volwassen uur van luisteren. Was dinsdagavond niet in de gelegenheid, en vanavond dus wel. Proficiat!
    Groet van Hans. 🙂

  37. carla

    Walther….mooi stukkie ervaringsleren in de kruidenier…..
    Geen idee op welk tijdstip jij je wekelijkse boodschapjes doet: om alle mogelijke risico’s te vermijden sta ik om 07.45 u voor mijn kruidenier…..08.05 u afgerekend en wel….op dat moment druppelen ’n handjevol zielen binnen….
    ’t schijnt ook prettig te zijn om vlak voor sluitingstiijd te shoppen. . ….

  38. carla

    Walther…heb ik op dit gedicht soms ook al gereageerd? (kreeg na mijn vorige reactie ’n reminder…)
    Mijn reactie op dit gedicht:
    Helder….beetje somber…harmonieus…..
    Naar mijn mening is er in principe geen dag verloren….mits men er niets mee doet…(reflectie, contemplatie, relevantie….)

    • walther

      Hoi Carla, dit is je eerste reactie op dit gedicht. Dat er geen dag verloren is is ook een beetje de gedachte in dit gedicht Carla. Het begint met de uitspraak dat er van de dag niets te maken is maar wordt in het gespiegelde deel omgedraaid in een vraag of we van deze dag niet wat kunnen maken. Omdenken van het uitgangspunt dus.

  39. Rob Tillaart

    En dan het eerste sterven
    met aan het eind van de tunnel licht
    waarin je langzaam ontwaard
    Een mooi en bekend gezicht

    Daarna je eerste verschijnen
    voor onze lieve Heer
    en omdat je niet alles goed geleerd hebt
    mag je binnenkort nog een keer

    En weer gaat je ziel op reis
    En kruipt in een klein eitje,
    Wachtend op bevruchting
    Een orgasme verblijd je

    En zo gaat de cyclus rond
    Leren we meer en meer
    Om mens te zijn voor elkaar,
    en anders mag je nog een keer 🙂

    Dank voor de inspiratie,
    gr. Rob

  40. Ik kreeg laatst de vraag of mijn buren problemen hebben met de wildernis in mijn tuin. Ik hoor niets.

    Mijn achtertuin heb ik aan de natuur gegeven. Daar doe ik niets aan.
    Mijn voortuin is helemaal ingesloten en daar pruts ik af en toe wat aan.

    Natuurvriendelijke groet,

    • walther

      Ik probeer dus voor-/zijtuin insect vriendelijk te maken… of althans, dat is mijn ideaal… maar ook “onderhoudsvriendelijk”. Uitdaging genoeg.. vooral omdat ik er niet aan denk onderhoud te plegen over het algemeen…

  41. Thea Vrijmoed

    Zo herkenbaar. Achtertuin is nu voor de egels, vogels en de prachtige gele bloemen, die iedereen aanziet als onkruid.
    Zaadjes van bloemen paar geleden laten staan én nu bloeien ze wéér, heerlijk door elkaar. Wat mooi.
    De laatste beuk 30 jaar oud weggehaald om een boze buurman die de vallende bruine blaadjes in april niet apprecieerde. Buurman blijft boos, so what. Ik huilde zachtjes toen de boom neerging. 30 jaar geleefd, nog sterk en ik maakte deze boom dood.
    Wilde tuin is heerlijk. Al die diverse groene kleuren in de zomer.

  42. Jolette

    Zeer herkenbaar. Tip : onkruid bestaat niet. Ik koester mijn paardebloemen. Zelfs brandnetel mooi, mits mooi gegroepeerd.
    Koop zakjes veldboemenzaad !!
    Ik heb pas vogelzaad in pot gedaan, oa zonnebloemzaad, en ze doen het goed !
    Ook: hou de “onkruid ” begroeiing dicht, dan hoef je bij droogte ook niet te sproeien.

  43. Dieneke

    Ben daar toevallig ook mee bezig: hoeveel en welke spullen wil of moet ik bewaren om (makkelijker) contact te kunnen houden met vroeger? En wat is eigenlijk alleen ballast, omdat het contact met vroeger gewoon in mij zit? En wat is niet nodig voor het contact maar mag blijven omdat ik er blij van word?

    Mooi experiment lijkt me dat: over je zolder lopen alsof het een kofferbakverkoop is en kijken wat je mee zou willen nemen (bijvoorbeeld naar beneden).

  44. “Een deur die nimmer opent…”
    Vertrouwen en geduld lijken hier op de proef gesteld te worden, Walther.
    Een weldadige rust heeft zich meester van je gemaakt en houd je bezig, veroorzaakt een mateloze onrust.
    Een mooie ervaring lijkt me, haast verlammend.

  45. Pingback: Ontmoeten doe je in de Huiskamer : Zwerven door het alledaagse

  46. Wat ’n schitterende vertoning! Héérlijk gewoon, en zooo REALITEITs-gebonden!
    Ik voel me geheel gehonoreerd, na mijn jaaaren durende depressie welke dan toch zijn einde kende, nu 15 jaartjes gelee. Een zalvende en helende vertoning, deze video-boodschap. Ik noem hem dan ook “Black Velvet”, deze “REALITEIT”.

    Bedankt voor deze meesterlijke verademing!
    Enig bezwaar wanneer ik deze video eventueel op mijn blog plaats, Walther?

  47. ’t Gaat mij ook aan het hart, het raakt me wanneer bomen gerooid worden. Vooral de grotere reuzen die in stilte van alles meemaakten, geworteld in de grond….. geen ontsnappen mogelijk en overgeleverd aan des mensens willekeur.
    .
    De beste wensen, Walther…… dat veel grote woudreuzen (in wording) het daglicht mogen zien.

  48. Cogito ergo sum …… (‘Ik denk, dus ik ben’) …… moest dit even googlen.
    Men zegt wel dat Latijn een dode taal is, statisch en niet anders uit te leggen dan op de wijze van toen, eeuwen geleden.
    ‘Ik denk, dus ik ben’ is een wel erg armoedige en incomplete constatering. Ik denk niet, maar weet zeker dat bovenstaande conclusie niet de JOUWE is!

    Peinzen, mijmeren, filosoferen is een luxe bezigheid, niet altijd prettig maar soms wel zinvol.

  49. Een andere insteek van wat voor een indruk het oog op hersengebieden heeft, en dus onbewust verbindingen legt, virtueel zogezegd dan maar, blijkt uit de volgende grappige en treffende constatering:

    Vlgones een oznrdeeok op een Eglnese uvinretsiet mkaat het neit uit in
    wlkee vloogdre de ltteers in een wrood saatn, het einge wat blegnaijrk
    is is dat de eretse en de ltaatse ltteer op de jiutse patals saatn. De
    rset van de ltteers mgoen wllikueirg gpletaast wdoren en je knut
    vrelvogens gwoeon lzeen wat er saatt. Dit kmot odmat we neit ekle ltteer
    op zcih lzeen maar het wrood als gheeel.

  50. Bas Adriaansen

    Lastig om deze man te intervieuwen. Wil niet zoveel over zichzelf kwijt daarom draait ie soms de rollen om. Al 10 jaar met pensioen zegt hij, maar hij klinkt niet als iemand van 75… over is ie op z’n vijftigste al met de vut gegaan of zoiets…

  51. Heel herkenbaar voor mij. In die tijd dat ik depressief was, had ik gebrek aan energie. Simpele handelingen kostten me enorm veel moeite. Had het idee dat mijn stofwisseling van streek was en afvalstoffen onvoldoende afgevoerd werden. Het idee dus dat ik onderhevig was aan een vergiftiging van binnenuit. De redenatie dat het alles te maken heeft met de CHEMIE van mijn lichaam was gezet. Dáár moest wat aan gebeuren.
    Óók het feit dat ik niet kon genieten, een sensatie waarmee ik nu nog steeds energie opdoe, speelde me parten!
    Hoe verander je dat???
    Zelf verander je dit niet. Zeker niet wanneer sprake is van een zware depressie van maanden en jaren. Deze periode in het leven hakt erin! Je loopt op je tandvlees, zogezegd, dag in dag uit. Uitzichtloos is je lot en jezelf oppeppen heeft een einde.
    Een ware slijtageslag! Een hel op planeet Aarde!

    MIJN uitkomst was en is pillen. Ik had het geluk dat na het lang en trouw innemen van deze onnatuurlijke kunstmatige dingen/pillen, mijn goede balans zich herstelde en ik -met handgrepen- weer een volwaaardig gevoel kon/kan ervaren.

    Dit wilde ik jou, Walther, laten weten.

  52. Bas Adriaansen

    Ik ben zo’n 20 jaar zelfstandig geweest als vormgever/art director. De jaren daarvoor was ik in loondienst. Ik heb in die tijd ups en downs gehad, maar het gedoe van administratie, new business etc. is voor de meeste creatievelingen een pain in the ass. Begrijpelijk want creatieven willen met hun vak bezig zijn, niet met triviale zaken als gezeik over belasting, onbetaalde rekeningen etc. Ik denk dat er maar weinig creatieven in staat zijn om zelfstandig te functioneren. Misschien kan jij dat wel Walther, ik vond het erg moeilijk.

    • walther

      Heel eerlijk gezegd vind ik die “bijzaken” ook lastig Bas. Ik ben geen boekhouder, administrateur, verkoper enzovoorts. Maar tegelijkertijd hou ik er wel van om de vrijheid te hebben om te doen waar ik vrolijk van word. De “trivialiteiten” horen daar helaas bij. Dat is een balans die ik moet zien te vinden uiteindelijk.

  53. Een wereld waar je geen grip op hebt, en nooit op hebt gehad bovendien, blijkt? Een illusie rijker! Vandaar het verdriet?
    Puzzelstukjes te over van een op (non-)fictie balancerend geheel?
    Het blijft gissen……where did I go wrong? (Nobody’s perfect.!)

  54. Christa

    Neus ophalen? In de shit getrapt waarschijnlijk.
    Conformeren? Waarom? Aan wat, aan wie?
    Rechtvaardigheid? Het recht van de sterkste, slimste en
    knapste waarschijnlijk …
    Er rest ons slechts liefde, ook voor jezelf, hoe meer je geeft, hoe meer je hebt.
    En verwacht verder niets.
    Maar dat is mijn shit hé..

  55. Inderdaad een mooi en ontspannen gesprek over wat Joost beweegt. Wij hebben ook zelf ervaren dat De Schelleboom een fantastische plek is om dingen te organiseren, vanwege de prachtige locatie, maar vooral vanwege de bezieling van Nellie, Leonie en Joost, om er samen het allerbeste van te maken. Ga zo door!

  56. Christa

    Een jaar vol fijne verrassingen, geluk, een goede gezondheid en af en toe een beetje tegenslag, voor de balans. Maar ik wens dat die balans ruim naar de goede kant doorslaat.
    En vanavond een glas bubbels en een oliebol. Dat natuurlijk ook.

  57. UIT HET VUISTJE

    Als de wirwar
    uitgroeit tot ‘war’
    Als de natuur van zich laat horen
    als nooit tevoren
    Als de mens tegen beter weten in
    zijn toekomst verzint
    (Want dit doen we
    de geschiedenis kennende)
    Wordt vanzelfsprekend
    met gewoontes afgerekend
    En begeven we ons met ons al
    in een gigantische val
    Van hoog naar laag
    of anders wel in een hinderlaag

  58. “…. om het vervolgens weer kwijt te raken…..”
    Kijk, hier komt twijfel om de hoek kijken om je vervolgens weer de ‘oude routine’ te laten vervolgen. Natuurlijk is het wijs lering te trekken uit het verleden, ….. maar dat doe je veelal vanuit een bestaand spectrum, het verleden. VERTROUWEN hebben in jouw intuïtie en geen gehoor geven aan de twijfel, gezonde doorwinterde opgedane ervaring omarmend, een strategie volgen….

  59. Christa

    Maar niet getreurd er is altijd nog geloof, hoop en liefde. Vergeet de vriendschap niet met een scheutje wijsheid, wellicht wat medemenselijkheid en compassie.
    Dit alles gaat wat makkelijker met geld, maar kan toch niet gekocht worden.
    En geld neem je niet mee met je allerlaatste reis.

  60. Jaja….. van alles is subjectief, interpreteerbaar en tijdgebonden.
    Een ongeletterde is niet per definitie ‘minder’ dan een welbespraakt mens met een scherpe tong. Zeker niet! Daarom, kom niet in de verleiding tot onherroepelijke oordelen! Da’s nog ’n hele klus. Het concluderen klinkt al een stuk schappelijker.
    ……”Mits je een goed verstaander bent uiteraard.”…..

  61. ……..”En intussen is er ook herstel.”…….. schrijf je.
    .
    Dàt is bijzonder goed nieuws, Walther! Het je hierover kunnen uitlaten is al een bewijs dat het alles (traag maar gestaag) zich ten goede gaat keren……. Fijn om te weten en hou ‘ons’ op de hoogte…… 😉
    .

  62. Hans

    Herkenbaar!
    Het lijken verloren jaren, maar het heeft een doel, nl. het ’transformeren’. Dit merk je pas op aan de eindstreep van het gepuzzel. Gedegen processen gaan erg traag maar gestaag en zijn nauwelijks te beïnvloeden. Een nieuw blikveld openbaart zich. Belangrijke ankerpunten komen te vervallen; nieuwe visies vragen de aandacht.

  63. Hans

    Mooi, geloofwaardig en overtuigend!
    Fijn dat jij nu aan de beurt bent om dat juk als hanteerbaar te ervaren en rustig naast je neer te leggen, Walther! Soms lijken episodes uit jouw leven zich op te lossen en van een ervaring naar een herinnering te transformeren. Eindelijk!!

  64. Interessante benadering van situaties.
    Vooral de titel “Veranderende realiteiten”, waarin ik nog iets verder ga, namelijk “Veranderende waarheden”, waarbij ‘het gelijk’ van partijen/kampen een ommekeer kent. Alles staat op losse schroeven en kan zich zomaar tegen je keren door (kennelijk) ontbrekende(?) details eraan toe te voegen waardoor de kleur, de intentie van het geheel als een negatief naar een positief transformeert. ‘De tijd’ laat hier van zich gelden. Het negatief, op het celluloid dat wordt gebruikt laat zich door belichting met gebruik van ontwikkelaar op lichtgevoelig papier tot een positief transformeren….’time will tell’.

  65. “Processing the proces” klinkt alsof je ècht van alles wilt controleren…. een ‘droom’ stellig wilt verwezenlijken, zonder de grip te verliezen? Iets minder krampachtig zou niet misstaan. Soms heb je inderdaad een ‘lijn’ in het proces nodig, geflankeerd door (be-)grijpbare oriëntatie-punten waarop je terug kan grijpen.

    • Walther Ligtvoet

      Ha Hans, haal je dat eruit? Nee hoor, ik wil niets controleren. Het gaat er juist over dat ik als introverte autist altijd eerst het een en ander moet verwerken en er dan vervolgens achter kom dat de losse projecten waar ik mee bezig was eigenlijk grotendeels tot een veel groter project behoren wat ik tot op dat moment niets eens zag.

  66. Aha, …. Is het dan zo dat je ervan overtuigd bent geraakt, dat fragmentarische inspanningen in het verleden en nu nog, het heden, jou (nu pas) klaarblijkelijk tot grote vreugde, overzicht verschaffen?….. en daaraan gerelateerd ruimte gecreëerd wordt in jouw beleving van het ‘nu’? Zo van EINDELIJK ERKENNING?

    • Walther Ligtvoet

      Oef, nee joh, zo ver terug of diep is het niet. Meer dat ik bezig ben met mijn aanstaande expositie waarin ik een aantal losse projecten had die ik ineens aan elkaar kon linken omdat ze allemaal voortkomen uit eenzelfde proces. Maar omdat ik dus verschillende dingen heb lopen had ik moeite met een focus te leggen op 1 ding. Weekje alles laten liggen en deze week weer aan de slag en ineens had ik mijn focus. Een ander gevolg was dat ik dus ontdekte dat een paar losse projecten, die ik als losstaand zag, aan elkaar gelinkt bleken. En beter nog, ik besefte ineens dat het project zelfs groter is. Andere losse uitingen horen erbij. Maar dat stukje, dat hoor je nog. Voor nu heeft de expositie mijn volle aandacht.

  67. Grappig.
    Ondanks het verschillend woordgebruik van jou en mij, haal ik toch enige overeenkomsten uit onzer posts. Interpretaties vanuit het nu, 21:50 uur, lijken dat te veroorzaken. (Misschien ben ik niet zo verfijnd in het taalgebruik?)
    Never mind….. een prettige avond en nacht! Gr. Hans.

Terug naar boven
<p>Gelieve mijn rechten te respecteren.</p>