De Jonge Dame kronieken: Het Brabants Worstenbroodje

Ik was een week geleden voor het eerst sinds ruim anderhalf jaar weer in De Jonge Dame, een leuke hippe koffiezaak in het centrum van Ede. Zo’n zaak waar je met vriendelijkheid en warmte ontvangen wordt en waar je eigenlijk in een verlengstuk van je eigen woonkamer vertoeft. Rommelig, gezellig, huiselijk en gemoedelijk. Het is dan ook geen verrassing dat er een groep klanten is die er op gezette tijden de zaak bevolkt.

Eén van die vaste gasten was Marloes, de uitbaatster, aan het plagen door een saucijzenbroodje te bestellen. De rest van de groep begon uiteraard aan te haken. Nu is dat een versnapering die zelden of nooit in haar assortiment zit (eigenlijk alleen voor één persoon die vrijwel nooit aanwezig is als ze het in huis heeft gehaald speciaal voor hem) en er begon een uitwisseling van plagerijtjes te ontstaan. Uiteindelijk kwam in het geheel van heen en weer plagen het hoge woord eruit. Men had toch liever een echt Brabants Worstenbroodje. Over het waarom was men het al snel eens, het is gewoon lekkerder. Mits het dan van een echte Brabantse bakker afkomstig is.

Aangezien ik regelmatig vertoef in die andere hippe tent, De Huiskamer (van bakkerij Vonk-Asmus), dacht ik bij mijzelf “Goh, laten we eens wat meenemen”. Simpel toch? Echte Brabantse Worstenbroodjes van een Echte Brabantse Bakker. Het werd met enthousiasme ontvangen en smakelijk genuttigd. Weer een stukje Brabants Erfgoed over de provinciegrens gepromoot. Ik voel me soms net een ambassadeur van Brabant.

Ik heb nu alleen medelijden met Marloes want ik vrees dat de vaste gasten nu gaan zeuren om worstenbroodjes.