Een hoestbui onderbreekt, een niesbui verstoort en het herstel duurt. Er is moeheid en slaap, spierpijn en warme douche. Er is ondergaan en berusting. Slechts een korte tijd zorgt voor een lang proces. De gevolgen zijn erkend.
Griep, verkoudheid, infectie. Een virus dwingt een lijf, een brein, tot een pauze in een anderszins drukke periode. Gelukkig zonder ernstige gevolgen, slechts frustratie over traagheid en vatbaarheid. Een gekrenkt ego dat zich bezig wil houden met andere zaken dan een lijf dat zich weer eens zwak opstelt. Maar er is licht in zicht. Een einde aan een periode van relatieve inactiviteit. En ondanks het loslaten van creatie is de creativiteit gevoed door studie en een enkel bezoek, een enkel gesprek. Deze constatering doet het besluit verankeren omtrent toekomst en visie. Omtrent keuze voor eigen weg.