De ene dag is de andere niet. Na het ene evenement moest ook het andere sneuvelen en al snel nog een. Niet getreurd dacht ik nog, het kan altijd weer plaatsvinden. Maar de agenda bleek al lang gevuld en een jaar later is zo bereikt.
Tot dan zal het behelpen zijn met het vullen van gaten en wellicht wat praatjes. Misschien ook hanteren we een pen voor slechts een enkele brief naar haar, die ander, op negenennegentig kilometer afstand.
Vooralsnog zit ik tussen muren met ramen die uitzien op een steeds kleiner wordende wereld met zich steeds vreemder gedragende mensen. We meten in meters en groeten bedekt en op afstand om sociaal te zijn. Tonen ons rekening houden met de samenleving door af te zonderen en vertrouwen op een luchtgat van anderhalve meter.