Niets

De woorden vertragen bij de lippen om volledig tot stilstand te komen voor ze zich hoorbaar kunnen maken. Er is geen mogelijkheid om de wanhoop en pijn duidelijk te maken aan oren die horen maar niet luisteren kunnen. De waarheid is dat de eenzaamheid die gevoeld wordt door niemand herkend wordt. Het gemis aan verbinding is voelbaar in elke lichaamscel. De weg terug naar het moment dat het er nog was is slechts een droom. Een vaag verlangen naar een staat van zijn dat schijnbaar nooit bestond. Een rust waarvan het bestaan alleen spiritueel verklaard kan worden.

Bestaat het echt?

De lokroep van het niets is sterk. Sterker dan de gerafelde banden die de ziel binden aan het stoffelijk bestaan dat slechts bestaat uit een dagelijks lijden, een eeuwigdurend gevecht tussen wens en noodzaak. Een masker voor de buitenwereld, een masker voor de spiegel. Niemand die weten mag hoe je je voelt, ook het eigen brein niet. Je wil geen twijfels, het is nu, en anders niet.

Een eeuwige rust en stilte, dat is alles wat ik wens.