Ik liep al even in het luchtledige te praten. Ergens was ze achtergebleven om te kijken naar een of ander kledingstuk in een etalage van een winkel die toch niet open was. Veilig dus.
De drukte viel me tegen alhoewel dat te verwachten was op een zaterdagmiddag met een temperatuur van 22 graden en een blauwe lucht. Zandvoort was al afgesloten. Andere stranden zouden vast snel volgen. Na wekenlang opgesloten zitten willen mensen erop uit. Even weg van de angst en de benauwde ruimtes waar niets meer te poetsen valt.
Ook wij, al waren we noodgedwongen onderweg. Sommige voorraden moesten weer aangevuld worden en niet elke winkel bevindt zich buiten het winkelcentrum. Als troost hadden we onszelf op coffee to go met een klein taartje getrakteerd van een bevriend eigenaresse van een koffiecafé. In deze barre tijden ondersteun je elkaar zo goed en zo kwaad als het kan toch?
Het kledingstuk uit de etalage zal vast op de mentale stapel belanden van ‘later nog eens bekijken als de winkel geopend is’ of misschien wel op de stapel ‘maar dat kan ik zelf ook maken’. Met enig geluk op de stapel ‘ik heb het niet nodig, laat maar gaan’. Ik wachtte geduldig tot ze zich weer bij me voegde.
Wel uit de loop van anderen natuurlijk. Afstand houden is nog altijd het devies.