Het regent. Pijpenstelen. Wachtend tot het stopt zit ik naar buiten te staren, onderwijl mijn espresso naar binnen gietend. Kijkend naar de kletsnatte bestrating en mensen die stevig doorlopen die om hen moverende redenen het slechte weer trotseren. Ik kijk, en intussen hoop ik op zonneschijn, weg uit dit gebouw. Vitamine D is wat ik nodig heb.
Ik wil weg van alle gesprekken om mij heen. Wie zei ook weer dat een bibliotheek een oase van serene rust was? Misschien lang geleden maar tegenwoordig niet meer. Gestaag regent het door. Ik check mijn smartphone. Wat zegt buienradar? Nog even zie ik. Een half uurtje en dan is het weer droog. Dan kan ik weer door, alleen met mijn gedachten. Maar vooral stil in mijn oren.
(walther ligtvoet 23-02-2016)