De luchten verdonkeren, geluiden verstommen en feestgedruis is stemmig gedempt in tijden van dreiging. Een gekwelde ziel die niet vergeten kan zoekt toekomst in het verleden en gaat daarbij over grenzen, zowel moreel als geopolitiek.
Intussen gaan levens verder, stilstaan is slechts een moment van aandacht in de stroom van dagelijkse bezigheden. Een vluchtige gedachte over vluchtelingen, een opwellende traan die weggestopt wordt en afleiding die wordt gezocht in de digitale wereld. Maar ook daar is geen volledig respijt. Daarvoor is het te groots sinds die andere grote misdaad.
Maar iets verder dan deze misdaad zijn al jaren andere misdaden bezig. Misdaden waar nog minder dan vluchtig aan gedacht wordt, het stilstaan nog minder is dan een moment van aandacht in dagelijkse bezigheden. Met enig geluk wekelijks, soms maandelijks. De misdaden zijn niet minder dan deze die nu leeft en het tijdsbeeld beheerst. Ze zijn alleen verder. Verder van mijn bed, verder van mijn belevingswereld.
Misschien doe ik er goed aan mij te schamen voor de aard die verborgen is in de mens. De aard van veroveraar, de aard van wegkijker, de aard van conflictmijder.
Intussen hoop ik op betere tijden, en vooral op minder slachtoffers.