We verheugen ons op samenzijn en vrolijkheid. Op de dagen die we extra verlichten en verwarmen. De dagen waarop we even vergeten dat er strijd, honger en nood is. Waarop we onszelf graag voorhouden dat geloof allesomvattend liefheeft zoals hij, wiens geboorte we herdenken in deze versie van het verhaal, ons liefheeft.
Een eerdere versie van dit verhaal viert de ommekeer van donker naar licht. Het lengen van de dagen waarin we het hernieuwen van de natuur weer toejuichen. Meer licht, meer warmte, meer voedsel. Het zal dan nog even duren maar het is in aantocht. Maar net als toen vieren we het ook nu met voedsel, drank en vrolijkheid. De tafel maakt zich klaar. Er wordt ruimte gemaakt voor de overvloedigheid waarmee we de koude en donkerte van deze tijd willen trotseren. Alsof we te kennen geven niet te buigen of te barsten voor de tegenspoed en tegenslagen die het leven ons biedt. En we begroeten de langere dagen die in aantocht zijn.
Het enige barsten wat er gebeuren zal, zal geschieden bij de naden van onze kleding.
Foto door Nicole Michalou.