De woorden op mijn scherm gaven mij rode konen en oren. Ik staarde ernaar en kon de opwinding niet onderdrukken. Schreef ze dat nu echt? Wilde ze dat met me doen? De rest van de avond ging snel met een brein dat alle kanten opschoot maar altijd uitkwam op dat ene. Ik wilde terugschrijven maar wist niet wat. Ik had geen woorden om de intimiteit te beantwoorden met een even zo geweldige intimiteit. De slaap kwam maar moeilijk die nacht.
De volgende ochtend pakte ik de smartphone op en opende de app. De woorden wachtten nog steeds op een respons. Maar wat kon ik antwoorden wat recht deed aan haar ontboezemingen? Hoe kon ik haar laten weten dat ik haar verlangens beantwoordde met even sterke verlangens van mijn kant? En snel ook voor ze zou denken dat ik niet geïnteresseerd zou zijn. Uit pure angst dat het gesprek zou doodbloeden schreef ik: “Ik ook van jou.”
Ik wacht nu al een week op nieuwe woorden…