Het wemelt van beschuldigingen over waterlichamen heen. Acties en reacties op woorden en handtekeningen, definities en keuzes, interne blik en externe gulzigheid. Er is geen samen, slechts wij/zij denken. Iets dat we kennen van langer geleden en de gevolgen daarvan nog steeds zichtbaar torsen. Er zijn herhalingen en er is …
Er zijn momenten van herkenning en erkenning, er is commentaar, advies en kritiek. Er is landen van dat alles. Dan begint het verwerken en internaliseren, het wegdrukken van het zelf bekritiseren. Het maken van de werken en het bestuderen van het leren. Korte interventies van het malen en het zorgen …
Er volgen velen, bevelen, in nevelen gehuld. Lopend achter elkaar, lemmingen gelijk. Verblind starend naar beloften die nimmer worden ingelost. Gelovend de dromen die worden voorgespiegeld zonder te kijken naar wat waargemaakt is en worden zal. Leugens verpakt in halve waarheden, voorgeschoteld door in zichzelf gelovende, ontgoochelde, blinde zieners en …
Het proces loopt. Het rent, het giert, het vliegt uit de bocht, herstelt en komt abrupt tot stilstand. Het wordt weer opgestart, voorzichter dit keer, en blijft in een tempo dat bochten nemen kan. Soms wil je te veel, ineens, nu, niet wachten. Je hoofd maakt plannen dat het lichaam …
Soms zijn ze er; gebeurtenissen die sturen, die veranderingen in plannen, in wensen, in leven aanbrengen en die als puzzelstukjes in elkaar schuiven en een duidelijker beeld scheppen van waar die plannen, wensen en dat leven naartoe gaan. Die richting duiden waar ooit verwarring was, waar ooit angst was. Maar …
Leven gebeurt. Het overkomt je. Het staat voor je slaapkamerdeur als je hem opent. Eromheen gaat niet, eronderdoor niet en erover ook niet. Je moet het doorleven en laten gebeuren. En ineens is het maanden later. Maanden waarin zoveel gebeurd is dat het ondoenlijk is het allemaal te vertellen. Schrijven …
De woorden vertragen bij de lippen om volledig tot stilstand te komen voor ze zich hoorbaar kunnen maken. Er is geen mogelijkheid om de wanhoop en pijn duidelijk te maken aan oren die horen maar niet luisteren kunnen. De waarheid is dat de eenzaamheid die gevoeld wordt door niemand herkend …
Het leven voelt soms als een collage. Teksten uit tijdschriften, kranten of reclamefolders afgewisseld met opgeslagen momenten uit een leven wat zich afspeelt tussen de muren van een betonnen constructie. Een leven waarbinnen stormen woeden en sereniteit een zeldzaam begrip is geworden. Woorden die gelijken op reclameslogans of mantra’s wervelen …
De schrijver is stil. Het hoofd kent teveel stromen om te kunnen focussen op een enkel verhaal en er is geen onderscheid tussen onder, boven, euforie of depressie. Er is alleen maar een stoïcijns ondergaan van al het gewoel. Een terugkerend patroon in zijn leven. Dit geldt dan ook voor …
Er is een serene chaos. Een stormachtige oceaan zo glad als een spiegel. Het stevig onweer aan de wolkeloze lucht overstemt het heavy metal concert in c-mineur in mijn hoofd terwijl mijn ogen zich focussen op de hoofdprijs van het snel draaiend rad. Soms komt je leven in een stroomversnelling …
Gelieve mijn rechten te respecteren.
