Hoe groeien we zonder schade? Hoe komen we een leven door minus de scheuren, de gaten en de krassen, fysiek en mentaal? En is dat wenselijk? Hoe vormt deze schade ons? Hoe vormen wij de mensen rondom ons door deze schade? Zijn onze keuzes niet gebaseerd op eerdere schades en …
We aanschouwen de wereld door een kier, een kleine opening waardoor haat en nijd, oorlog en rampen sijpelen. Weer langzaam vergiftigend wat aan het helen is. Er is een remedie tegen deze indringers, het bestaat uit kunst aanschouwen, levensgenieters bezoeken en mezelf verliezen in hersenloos vermaak dat langs talloze kanalen …
Er is geluid van vrolijke lach en het geroezemoes van bijkletsen. Er is een begroeten van bekenden en verwelkomen van onbekenden. Er is uitbundigheid en schuchterheid. Extravert en introvert gedrag is te aanschouwen in optima forma. Talen van over de gehele wereld zijn er hoorbaar, al vinden sommige talen hun …
Er zijn dagen die voorbijglijden als een kalm kabbelend beekje. Waar je de tijd als een blad op een licht golvend stroompje nakijkt. Jezelf afvragend of je misschien toch niet eens iets zou moeten doen om vervolgens achterover te gaan liggen en starend naar wat schapenwolkjes bedenkt dat het zo …
We kijken naar vergezichten. We hebben uitzicht over de tuinen van anderen en wat hoger de daken van de stad, groen of mens gemaakt. We zwaaien naar voorbijvarend ijzer en soms hout. Soms staren we wezenloos in gereflecteerde lucht en lachen we om de capriolen van ganzen. En soms kijken …
Er worden plannen gesmeed, reizen gepland, keuzes gemaakt. Er wordt begrepen en geaccepteerd. Er wordt neergelegd bij beperkingen en grenzen, al worden deze laatste nog altijd niet herkend. Er zijn toekomsten mogelijk. Donker, licht, ergens er tussenin. Minder dan dat er verleden is, dat dan weer wel. Maar er zijn …
De muren zijn in ral 9010, een vloer grijsbruin, kasten rood en beuken gekleurd. Stoelen staan tegenover een kast waarop een scherm en elders is een kat zich aan het wassen. Langzaam de kleinere leefwereld accepterend, zoals ook het mens dit doet. Er zijn nog dozen, de inhoud heeft nog …
Een deur is dichtgetrokken. Nog net niet voor altijd, dat is pas over een paar dagen. Er is verwijderd en gepoetst, er klinkt echo waar eerst leven was. Niet alleen door de lege ruimte, maar ook echo’s van verdriet, vreugde, pijn, liefde en afscheid. Nu is het dan zover om …
Er wordt geschoven, getild. Er wordt gepast en gemeten. Er worden harde woorden gebruikt en gevloekt. Van A naar B, in één keer of in twee. Er wordt getransporteerd en uitgeladen. Er worden nieuwe vaste plaatsen gezocht voor oude spullen. Andere muren, andere deuren en hoeken. Andere indelingen. De lading …
Muren gingen van grijs naar grijzig wit. Vloeren worden onder licht grijsbruin verstopt. Het uitzicht is zonnig aan alle kanten en warm binnen en buiten. Er is de geur van koffie, het geluid van werken en de aanblik van uitzicht. Ruimtes worden leefbaar gemaakt, omgetoverd tot ontvangsthallen voor de meubels …
Gelieve mijn rechten te respecteren.
