Voor hen die mij kennen Laten we doen alsof we elkaar nooit ontmoet hebben. Laten we doen alsof ik een vreemde ben. Een man die voorbijloopt op straat. De ogen gericht op de grond voor hem. Zachtjes mompelend, onverstaanbaar. Zou je hem aanspreken? Een blik waardig gunnen? Een blijk van …
Deze muren die mij het langst gekend hebben van alle muren waar ik ooit tussen vertoefd heb. Deze muren ga ik verlaten, het is zeker nu, het is beter nu. Ik ben te lang gebleven. De winden om mij heen trachten mij al jaren voort te stuwen naar een nieuw …
De stilte groeit, onstuitbaar, onwrikbaar. En alleen daar waar de zwarte roos bloeit waar velden vol passie zijn vervangen door dor hout en er niets meer te melden valt voor de achterwacht. Waar leven is gepasseerd en willoosheid zijn intrede doet, als rust gemaskeerd, de wil tot leven tot stilte …
ik wil een blik naar binnen elk verborgen laadje opentrekken een zoektocht naar de oorsprong van de passie een onderhuidse verkenning van elke spier, pees en zenuw welke gebruikt wordt om te genieten van wat we elkaar bieden op zoek naar de energiebron van de elektrische spanning die je oproept …
ik luisterde naar de zee het water sprekend over jaren allang vergaan en mensen die hier hun verdriet lieten gaan de golven toonden gezichten opgelucht, verwrongen verbaasd, verrast de mensen die hier hun einde, soms gedwongen hun dromen vervlogen hun lasten weggespoeld het laatste lot omarmd soms gewild, soms onbedoeld …
Ik herinner niet noch mijmer ik over gedane zaken maar pieker over wat komen gaat wat zijn kan en niet ontweken omdat ik gefixeerd de weg voorwaarts ga gedoemd tot onvermijdbaar ongewenst zelfverkozen lot blind voor anders doof voor mogelijk te koppig voor beter Geen lessen te leren uit de …
Als je zo naast me ligt, je lichaam tegen het mijne, huid tegen huid, verken ik de welvingen met mijn vingertoppen, het tipje van mijn tong. Ik drink je zweet, je sap,de nectar van levengevende opening.Ik bereid de spenen voorof misschien slechts spel. Je ogen spreken passie,tonen angst en verdriet,zwijgen …
er klinkt stilte door de gordijnen een kakofonie van afwezigheid ontaardend in een climax van totale donkerte een slaapwiegen zonder weerga waarin dromen ontstaan Afbeelding: Pexels-Pixabay
de gezichten om mij heen vervagen vergeten, vervangen door een karikatuur van mijn eigen facetten waarin ik elk van hen parodieer persifleer vereer ik kies mijn eigen wegen verscheur de wegenkaart race plankgas door tot dat, wat achter mij ligt verdwenen is achter een horizon bezaaid met de karkassen van …
ik leef volgens regels die anderen niet lijken te herkennennormen en waarden die verloren zijn gegaan in de maalstroomvan vooruitgangsdenken en groei-economie compassie en empathie zijn vreemde woorden in een samenlevingwaarin het ik centraal staat en waar wereldleiders zichzelfals doel stellen om een natie te leiden waarin lijden niet meer …
Gelieve mijn rechten te respecteren.
