Net onder mijn huid vieren mijn dromen feest
alsof er nooit iets anders is geweest
hele orgies vinden plaats net onder de opperlaag
mijn nachtmerries paren met mijn natte dromen
de jeugdtrauma’s jagen op de ongrijpbare nimfen
uit mijn adolescentie
Ik tracht er uit te komen
het bacchanaal te verlaten met alle waardigheid
die mij nog rest maar het kwaad is al geschied
de buitenwacht weet wat er speelt
mijn huid was als glas
en alles wat er zich afspeelde verwerd
tot een voorstelling in een rokerig achteraf bioscoopje
Ik verschuil mij achter onverholen uitvluchten
zoek een weg naar beter oorden
tracht te verwoorden wat mijn brein mij zeggen wil
Maar kan enkel klanken uitbrengen
die verwonderen, verbazen
het is net alsof ik behoor tot de dwazen die deze aardbol
bevolken, bezwangeren, verpesten
En mijn dromen, mijn onderbewust zijn, feesten door
tot in de late uurtjes zonder mededogen, zonder medelij