Eten. Het woord roept een aantal termen op zoals lekker, gezellig, leuk, comfortfood en koken. Ik hou er van om te koken. Vers voedsel bereiden doet mij beseffen dat eten meer is dan het tot je nemen van voedingsstoffen.
Ik heb in het verleden een opleiding gevolgd tot kok. De Franse cuisine welteverstaan. Ik heb er de nodige zaken geleerd zoals snijtechnieken en bereidingswijzen maar mijn hart ligt toch meer bij de Aziatische keuken en een stukje mediterraans. Niet dat ik andere keukens links laat liggen. Een stamppot op zijn tijd is ook lekker en zo geldt dat ook voor andere gerechten. Het koken gaat mij dus relatief goed af en ik beschouw mijzelf als een gevorderde hobbykok. Ik weet genoeg om lekker en vers voedsel op tafel te zetten maar meer hoeft voor mij niet. Mij gaat het immers om de gezelligheid, niet om de kookkunst (wat koken imho is, een kunst).
Maar koken is ook een stressvolle bezigheid voor mij. De reden waarom ik nooit verder ben gegaan in dit vak was juist de stress van het werken in de ‘spits’, de drukke momenten van de dag voor de keukenbrigades. Of deze brigade nu uit een persoon of uit meerdere personen bestaat, het is op dergelijke momenten gewoon aanpoten om onder tijdsdruk een goed en lekker uitziend bord met vers bereid voedsel aan de gasten voor te schotelen. Wachtende gasten zijn immers vaak ontevreden gasten, hoe lekker het eten ook is.
Maar goed, van stress of tijdsdruk is thuis weinig sprake. Ik kook zo nu en dan wel eens voor grotere groepen (al is dat inmiddels wel weer even geleden) maar stress ervaar ik nauwelijks meer. Ik ben blij dat ik niet gekozen heb voor het vak van kok. Het is een mooi vak, een dankbaar vak en een dienstbaar vak, maar geen vak voor mij. Ik hou het wel bij wat ik het liefst doe. Schrijven.
Al ben ik zeker nog niet zover dat ik mijzelf daarin vakman zou durven noemen.
Schrijven over koken gaat jou ook goed af.
Smakelijke groet,