De industriële revolutie
die schenkt ons onze absolutie.
Het grijsblauwe staal zet de toon
bepaalt het nieuwe beeld van gewoon.
De rijken, onze nieuwe goden,
vertoeven in hun stalen holen
omringt door de schaduwen
van alle weduwen
van hen die het leven lieten
bij het zware werk van het gieten.
De ruimte van het hardgrijze beton,
versterkt door de verstevigde constructie,
dienend als een veilig bastion
met allerlei zware metalen als obstructie.
Maar uiteindelijk valt alles
door het papieren plafond.
Zelfs de lijken uit de kast
worden door de broosheid verrast.
De industriële revolutie bracht de mens
heel erg dicht op de grens.
Een grens van volledige destructie.
(walther ligtvoet 22 januari 2017 naar aanleiding van het werk van Rachelle van der Lans getiteld; Industrial Revolution 2)
