‘Is deze wereld nog te redden?’ Ik zie deze vraag steeds vaker voorbijkomen op de tijdlijnen van mijn sociale media verslavingen. Een vraag die mij bij tijd en wijle ook bezighoudt. Waarop ik net als al die anderen geen antwoord weet te geven. De aarde zelf zal vast wel blijven …
‘Wat maakt jou jóú?’ Ik kijk de vraagsteller aan terwijl ik een antwoord zoek. Wat maakt mij míj́? Wat is mijn essentie? Een lastigere vraag dan deze heb ik nog niet eerder gekregen. Een antwoord moet ik dan ook schuldig blijven. Misschien dat ik na lang zoeken een begin zou …
Ontwaken is vandaag een beetje makkelijker. Ook al is daar nog steeds koffie voor nodig, het voelt een stukje helderder daarboven. In tegenstelling tot buiten. Grijze wolken trekken over een voorheen zonovergoten Nederland. Een dagje respijt van een genadeloos brandende zon. Nu nog wat regen om het watertekort aan te …
Het is vroeg in de ochtend. Half zeven. Ik drink iets dat op koffie lijken moet. Voor de verandering is mijn uitzicht niet mijn tuin, werkkamer of woonkamer maar zie ik vanaf een balkonnetje een aantal bomen en tussen de takken door andere appartementsgebouwen. Ook de geluiden om mij heen …
‘Wat een leuke gadget heb je weer’ Ik kijk naar het ding in mijn handen. Een gadget is het niet echt. Ja, het werkt op batterijen, ja het koppelt aan mijn telefoon maar ik zie het meer als een opmaat naar een nieuwe mogelijkheid om mijn creativiteit te uiten. Okay, …
Mijn tuin is weer een jungle aan het worden. Ik merk het aan de blikken van voorbijgangers die afkeurend kijken van tuin naar woonkamer. Ik zie het aan het groen dat welig tiert en hoger dreigt te komen dan de heg (het is al hoger dan het muurtje). Ik heb …
“De wereld wordt steeds kleiner” was lange tijd de slogan van de vakantie industrie, luchtvaart en spoorwegen. Relaties op afstand kunnen werken. We wonen op ongeveer negenennegentig kilometer van elkaar. In deze tijden zouden dat er negenhonderd-negenennegentig of negenduizend-negenhonderd-negenennegentig kunnen zijn. Mentaal is er geen verschil. Afstand is lastig in …
Zonlicht kruipt naar binnen door spleten in de gordijnen. Langzaam begint mijn brein over te schakelen van nachtelijk dromen naar dagelijks peinzen. Voorzichtig steek ik een been buiten het bed om de temperatuur te voelen. Frisjes… Eenmaal de ochtendrituelen achter de rug is het tijd om mijn domein te betreden. …
‘Het mogen vind ik niet zo spannend, is het veilig?’ De angst druipt door de woorden heen. Ik wil ze wegnemen door zekerheid te bieden maar zeker weten doe ik het zelf ook niet. Zoals ik weinig zeker weet in mijn leven. Ja, de dood. Dat is zeker. Al het …
Ik liep al even in het luchtledige te praten. Ergens was ze achtergebleven om te kijken naar een of ander kledingstuk in een etalage van een winkel die toch niet open was. Veilig dus. De drukte viel me tegen alhoewel dat te verwachten was op een zaterdagmiddag met een temperatuur …
Gelieve mijn rechten te respecteren.
