“De wereld wordt steeds kleiner” was lange tijd de slogan van de vakantie industrie, luchtvaart en spoorwegen. Relaties op afstand kunnen werken. We wonen op ongeveer negenennegentig kilometer van elkaar. In deze tijden zouden dat er negenhonderd-negenennegentig of negenduizend-negenhonderd-negenennegentig kunnen zijn. Mentaal is er geen verschil. Afstand is lastig in …
Zonlicht kruipt naar binnen door spleten in de gordijnen. Langzaam begint mijn brein over te schakelen van nachtelijk dromen naar dagelijks peinzen. Voorzichtig steek ik een been buiten het bed om de temperatuur te voelen. Frisjes… Eenmaal de ochtendrituelen achter de rug is het tijd om mijn domein te betreden. …
‘Het mogen vind ik niet zo spannend, is het veilig?’ De angst druipt door de woorden heen. Ik wil ze wegnemen door zekerheid te bieden maar zeker weten doe ik het zelf ook niet. Zoals ik weinig zeker weet in mijn leven. Ja, de dood. Dat is zeker. Al het …
Ik liep al even in het luchtledige te praten. Ergens was ze achtergebleven om te kijken naar een of ander kledingstuk in een etalage van een winkel die toch niet open was. Veilig dus. De drukte viel me tegen alhoewel dat te verwachten was op een zaterdagmiddag met een temperatuur …
We keren weer terug naar een “normaal”. Maar wat is normaal eigenlijk? Voor mij was er weinig veranderd en de aanpassingen die het ‘nieuwe normaal’ vormen zijn eigenlijk net die dingen die de weinige veranderingen inhielden. Mijn normaal is grotendeels het normaal dat de afgelopen weken het leven bepaalde. Het …
Ondanks dat alles stil staat vervallen toch allerlei documenten. Zo ook mijn rijbewijs. Ik mag later vandaag een nieuw exemplaar in ontvangst nemen. Hiervoor moest ik een afspraak maken om ter plaatse in de wachtruimte te mogen gaan zitten. Afspraak inplannen betekent overigens niet dat je naam omgeroepen wordt op …
Het is 4 mei. Dodenherdenking. We gedenken de doden die in de tweede wereldoorlog gevallen zijn en meer. Alle gestorvenen door oorlogsgeweld. We doen dit omdat we hopen dat mensen dan niet langer oorlog zouden wensen. Maar om ons heen horen we alleen maar oorlogstaal. Zelfs ons worstelen met een …
Door het open raam dwarrelen flarden van gesprekken op straat binnen. Op anderhalve meter moet je je stem blijkbaar iets verheffen wil je verstaanbaar blijven. Ik probeer mijn best te doen het niet te horen terwijl ik mij tracht te concentreren op de woorden die Campert ergens in de jaren …
Het is alweer ver in de avonduren als ik snel een gedicht noteer wat in mij opkomt terwijl ik luister naar een mix van concertzender en striemend hemelwater dat buiten het asfalt geselt. De temperatuur en het weer buiten doen mij verlangen naar de jaargetijden waarin ik normaal gesproken het …
De gezamenlijke dingen. Die mis ik. Als einzelgänger ben ik het wel gewend om alleen te zijn, om mijzelf te moeten vermaken. Maar van tijd tot tijd deze activiteiten onderbreken om met een stel vrienden wat te gaan drinken of ergens op bezoek gaan is nuttig. Het breekt de dag, …
Gelieve mijn rechten te respecteren.
