De ene dag is de andere niet. Na het ene evenement moest ook het andere sneuvelen en al snel nog een. Niet getreurd dacht ik nog, het kan altijd weer plaatsvinden. Maar de agenda bleek al lang gevuld en een jaar later is zo bereikt. Tot dan zal het behelpen …
De wereld staat stil. De verspreiding van een snel om zich heen grijpend virus heeft zijn gevolgen. Afgaande op hoe de natuur zich nu ineens schijnt te herpakken (zoals schoon water in de kanalen in Venetië of minder CO2 uitstoot wereldwijd) niet enkel slecht nieuws dus. Ik schreef op Facebook …
Het oktobergemoed heeft zich genesteld maar de reden van stilte is meer te zoeken in de drukke agenda van deze maand dan in dat gemoed. Zoveel activiteiten, verplichtingen en afspraken dat het bijna een volle dagtaak is. Gelukkig begint het einde van dit alles in zicht te komen. Nog een …
Tijden veranderen. ‘Vroeger’ bestaat niet meer en ‘later’ moet zich nog ontwikkelen. Het ‘nu’, hier, dit moment. Dat is blijkbaar alles wat er is, wat ertoe doet. Maar het ‘nu’ is ook een overgang van vroeger naar later. Wat wij nu ervaren, hoe wij ons nu ontwikkelen is gebouwd op …
‘Hoe lang nog?’ Het zijn woorden die mij nog lang bij zullen blijven. Ze werden uitgesproken door iemand die mij na aan het hart lag en die ondraaglijk leed. Intussen is ze er al meer dan twee jaar niet meer. Lang schipperde ik tussen rouw en opluchting. Rouw om het …
Zo noemt Julia Cameron in haar boek “The Artist’s Way” een afspraakje met jezelf als je iets doet voor je creatieve ‘ik’. Een moment voor jezelf waarop je aandacht geeft aan je eigen creativiteit door erop uit te gaan. Een excursie zeg maar. Puur om je eigen creativiteit op te …
Ik ben geen fotograaf… ik heb echter wel oog voor wat mooi is, voor wat uitzonderlijk zou kunnen zijn, voor momenten van emotionele uiting… maar ik vergeet de camera, ik weet niet waar het knopje is, ik krijg wat ik zie niet in mijn zoeker of ik geniet zelf zoveel …
Ik zie soms best wel op tegen mensen als een Ilja Leonard Pfeijffer, Peter Buwalda of Geert Mak. Mensen die met schijnbaar gemak het ene na het andere werk uit hun pen weten te persen. Jaloersmakend gewoon. Ik vergelijk mijn werk niet met dat van deze schrijvers. Zij zijn gewoon …
Als schrijver en dichter lees je veel boeken, de liefde voor het geschreven woord komt ten slotte niet zomaar uit de lucht vallen. Zo lees ik de laatste tijd ook regelmatig werk van mensen in mijn directe omgeving. Niet zo heel vreemd, het is nu eenmaal niet zo’n groot wereldje …
Sommige dingen veranderen nooit. Het geklaag over het weer, over sommige klanten die altijd blijven verrassen, over collega’s die niet leren. Het is alweer even geleden sinds ik in lunchroom De Huiskamer ben geweest. De inrichting is nog immer hetzelfde. De kinderen van klanten krijgen nog steeds een mini-eierkoek, de volwassenen …
Gelieve mijn rechten te respecteren.
