Later is nu. Nu is meer. Ik mag mijn pad vervolgen, een pad waar ik al jaren naar op zoek was, het pad dat mij ruimte biedt mijzelf te zijn, mij te kunnen uiten zoals ik wil en vooral op de momenten waarop ik dat kan. Meer is er ook …
Leven gebeurt. Het overkomt je. Het staat voor je slaapkamerdeur als je hem opent. Eromheen gaat niet, eronderdoor niet en erover ook niet. Je moet het doorleven en laten gebeuren. En ineens is het maanden later. Maanden waarin zoveel gebeurd is dat het ondoenlijk is het allemaal te vertellen. Schrijven …
De woorden vertragen bij de lippen om volledig tot stilstand te komen voor ze zich hoorbaar kunnen maken. Er is geen mogelijkheid om de wanhoop en pijn duidelijk te maken aan oren die horen maar niet luisteren kunnen. De waarheid is dat de eenzaamheid die gevoeld wordt door niemand herkend …
Het leven voelt soms als een collage. Teksten uit tijdschriften, kranten of reclamefolders afgewisseld met opgeslagen momenten uit een leven wat zich afspeelt tussen de muren van een betonnen constructie. Een leven waarbinnen stormen woeden en sereniteit een zeldzaam begrip is geworden. Woorden die gelijken op reclameslogans of mantra’s wervelen …
De schrijver is stil. Het hoofd kent teveel stromen om te kunnen focussen op een enkel verhaal en er is geen onderscheid tussen onder, boven, euforie of depressie. Er is alleen maar een stoïcijns ondergaan van al het gewoel. Een terugkerend patroon in zijn leven. Dit geldt dan ook voor …
Aan alles komt een einde. Zo ook de zaterdagse column. Door omstandigheden is er afgelopen week geen column geschreven en geplaatst. En dat onderbreekt mijn reeks aan zaterdagse columns. Omdat ik ben wie ik ben kan ik hem nu niet meer voortzetten op de manier waarop ik wil. Dus eindigt …
Er is een serene chaos. Een stormachtige oceaan zo glad als een spiegel. Het stevig onweer aan de wolkeloze lucht overstemt het heavy metal concert in c-mineur in mijn hoofd terwijl mijn ogen zich focussen op de hoofdprijs van het snel draaiend rad. Soms komt je leven in een stroomversnelling …
Wegen naar morgen lijken bezaaid met obstakels. Er zijn drempels en rotsblokken, gaten en sinkholes, afzetlinten en hekken. Het is een laveren tussen gezondheid, geestelijke gesteldheid en levenslust. Er is vreugde, er is verdriet, er is pijn en er is liefde. Een levenspad loopt slechts zelden in een rechte lijn …
De druppels staan op het raam, een enkeling kan de zwaartekracht niet weerstaan en laat een klein riviertje achter op het glas om zich even later te voegen bij de andere druppels die zich genesteld hebben aan de onderzijde, daar waar het glas overgaat in kozijn. De natuur huilt. Ik …
Er woeden oorlogen in hoofden. Geloven wat er staat en wat je ziet of de wijsheden die je eigen zijn te laten prevaleren? Kiezen voor geluk of kiezen voor stress? Of misschien wel kiezen voor beide. Er is strijd om hart en ziel, om verstrengeling en ontrafeling. Om wegen bijeen …
Gelieve mijn rechten te respecteren.
