Aan alles komt een einde. Zo ook de zaterdagse column. Door omstandigheden is er afgelopen week geen column geschreven en geplaatst. En dat onderbreekt mijn reeks aan zaterdagse columns. Omdat ik ben wie ik ben kan ik hem nu niet meer voortzetten op de manier waarop ik wil. Dus eindigt …
Er is een serene chaos. Een stormachtige oceaan zo glad als een spiegel. Het stevig onweer aan de wolkeloze lucht overstemt het heavy metal concert in c-mineur in mijn hoofd terwijl mijn ogen zich focussen op de hoofdprijs van het snel draaiend rad. Soms komt je leven in een stroomversnelling …
Wegen naar morgen lijken bezaaid met obstakels. Er zijn drempels en rotsblokken, gaten en sinkholes, afzetlinten en hekken. Het is een laveren tussen gezondheid, geestelijke gesteldheid en levenslust. Er is vreugde, er is verdriet, er is pijn en er is liefde. Een levenspad loopt slechts zelden in een rechte lijn …
De druppels staan op het raam, een enkeling kan de zwaartekracht niet weerstaan en laat een klein riviertje achter op het glas om zich even later te voegen bij de andere druppels die zich genesteld hebben aan de onderzijde, daar waar het glas overgaat in kozijn. De natuur huilt. Ik …
Er woeden oorlogen in hoofden. Geloven wat er staat en wat je ziet of de wijsheden die je eigen zijn te laten prevaleren? Kiezen voor geluk of kiezen voor stress? Of misschien wel kiezen voor beide. Er is strijd om hart en ziel, om verstrengeling en ontrafeling. Om wegen bijeen …
Het groen begint donker te worden. De kleur van de zomer. Lentefris maakt plaats voor zomerse volwassenheid. Sneller dan gedacht komt de kleurenpracht van herfst en voor je het weet staan er slechts nog skeletten langs het kanaal. Maar dat duurt nog even. Voor het gevoel is de zomer al …
Gapen, slaap uit de ogen wrijven, een hoofd onder de kraan en sterke koffie. De ochtend begint te vroeg en het bed is nog te warm om eruit te moeten maar het moet. Soms is vroeg opstaan een verplichting en dat gaat gepaard met strijd. Strijd van lichaam en chemicaliën …
De zomer is net geweest, de herfst is er alweer. Voor een paar dagen maar. Dan keert de zomer weer terug. Een jaargetijde van zonaanbidding, watervrees overwinning, buitenleven en vakantie vieren in eigen land of buitenland. We pakken onze koffers en auto’s vol en vertrekken, sluiten gehaast de deuren achter …
Een klik, een draai en een nieuwe compositie. Een beeld gevangen op chemie. Een afdruk van een moment dat nimmer meer verschijnt. De vingers werken snel: een frame verder rollen, scherpstellen en ‘klik’. Een volgend moment om nimmer meer terug te keren maar gevangen in chemie. Te veel digitaal doet …
We leven wederom in woelige tijden. Oorlogen, klimaatverandering, een zichtbare grens aan de overconsumptie. De reactie van het gros der mensheid is als een herhaling van zetten. Negeren, kop in het zand steken, betreuren maar niets wijzigen, aangrijpen om zaken naar eigen hand te zetten. Maar dat wat gebeurt is …
Gelieve mijn rechten te respecteren.
