Nu de deuren weer geopend zijn en het vocht weer getapt wordt kiezen we weer met overgave voor het samenzijn. Nog steeds op afstand van elkaar maar zonder bezwaar in eenzelfde ruimte waar de vloeren, sleets, onze voetenstappen verwelkomen op weg naar de bar waar een opgetogen barvrouw je vergif …
Terug! Naar toen… Gedicht plus overpeinzing over het openstellen van de horeca ten tijde van corona.
Ik zwijg terwijl de wereld brandt. Niet omdat ik niets wil zeggen of omdat het mijn plaats niet zou zijn. Nee, ik zwijg omdat ik niet weet wat ik moet zeggen. Want wat kan ik zeggen over misdeeld zijn, over discriminatie, over ongelijkheid. Ik ben niet misdeeld, wordt niet gediscrimineerd, …
Ik zwijg… omdat ik niet weet waar ik beginnen moet…. Misschien is deze column wel een begin…
Het wordt een dag van opnieuw leren omgaan met elkaar. Een dag van uitzien naar en opzien tegen versoepeling van verkrampte verhoudingen. Een oefenen van geduld en zelfbeheersing temidden van mensen die je graag ziet en mensen die je niet kent. Een dag waarop weer genoten kan worden van sociale …
Testdag! We mogen weer. Mijn gedachten over deze dag van vrijheid en het ‘nieuwe normaal’.
Verbeteren en veranderen aanpassen en vervangen maar niemand die het heeft over het verlangen naar gisteren.
Fwiet, fwiet… de tuin roept. Elke ochtend hoor ik een vogel roepen. Elke ochtend kijk ik of ik hem kan ontwaren. En elke keer weer lukt het me niet. De zomer is in aantocht, al zou je door het weer vermoeden dat deze er allang is. Ik hoop dat mijn …
Gelieve mijn rechten te respecteren.
