Categorie: Column

Er zijn van die dagen dat niets lukt. Dat vanaf het moment waarop je (veel te vroeg natuurlijk) je ogen opendoet alles al in duigen lijkt te vallen. En dat …

Er is weer een opening, een herkansing. Een mogelijkheid tot verbetering. Maar de oude wegen zijn zo ingesleten. Links en rechts het zicht belemmerd door haastig opgebouwde muren van krakkemikkige …

De zon verwarmt mijn lijf, verlicht mijn ogen. Ik ruik de zomer terwijl het lente is. Zo nu en dan een welkom bui, wat verkoeling en weer verder. Nederland. Lente. …

Ik beraad mijzelf, bespiegel mijn gedachten, bezin mij op de toekomst, denk na over te nemen stappen, peins over de gevolgen, filosofeer over wat het allemaal te betekenen heeft, reflecteer …

Het plaatsen van de ene voet voor de andere verzacht, opent, verdrijft. Knisperend afgestorven flora, stofwolkjes bij ieder neerdalen van een voet. De geur van een den, een spar, een …

Soms droom ik van een welkom oord, een aards paradijs, waarin ik verwelkomd word. Waar ik word geaccepteerd zoals ik ben, zoals geboren. Waar hokjesgeest en pikorde uitgebannen zijn. Een …

Vaak zijn wegen lang en eenzaam en soms worden ze bevolkt door hordes mensen, allemaal op weg naar… ja… waar naartoe eigenlijk? In ieder geval lijken ze alle kanten op …

Soms zie ik lichtpuntjes, een glimpje perspectief, een zweem van licht in een verder donker universum. Dan zie ik in de verte wat wegen en deuren die ik kan bewandelen …

Als ik schrijf leef ik. Ik droom woorden op maagdelijk wit papier of wit scherm en geniet van de uitwerking op mijn eigen gemoed. Ik plaats leestekens op de juiste …

Dagelijks zie ik mensen lopen. In groepjes (al dan niet anderhalve meter afstand in acht nemend), alleen, als stelletje (soms de handen verstrengeld, soms achter elkaar, soms los naast elkaar), …