Er vliegen meeuwen langs een raam,gedachten blijven een seconde stilstaan.Een onderbreking van gemaal,maar slechts kortstondig. Vliedende stromen van beelden,gelardeerd met lange zinnen,dwars tegen het gewenste in.Een glimp van herkenning. Een gevoel van ontreddering,van machteloosheid en herinnering.Er is geen ontkomen, alles is doordrenkt,een verstrengeling van dertig jaren. Plots afgebroken. Foto door …
vandaag begint de dag als alle dagen waarin het leven voorbijglijdt waarin je je wederom niet buiten durf te wagen alsof je je ergens op voorbereid je stapt het bed uit en ondergaat de rituelen die je elke ochtend voeden maar geen ziel om je pijn mee te delen of …
Frame 1 ik word geboren onder een gesternte geen idee welk, goed of slecht, het boeit niet en ergens was ik wellicht het verwende een kind dat gewenst was, de troonopvolger Frame 2 een jeugd vol speelgoed en liefde, vermeend of werkelijk. het is als het begin van een leven …
De cellen daarboven draaien overuren terwijl ik gedachteloos staar naar een scherm waarop bewegende beelden te zien zijn gevangen in licht vertaald naar elektriciteit naar licht naar elektriciteit en weer naar licht. Er stromen elektrische stroompjes door mijn eigen hoofd, die het licht registreren en dit omzet naar elektriciteit en …
Tollend, rollend, mistig doorwaden van stroperig hoofd vol chemie. Pieken, maar ook dalen, verdwenen, vervangen door monotonie. Langer slapen en lastiger wakker worden, een lichaam in herstel, eindelijk de rust die zalvend inwerkt op gemoed en ingewanden. Een toekomst ongewis en vol met beren, valkuilen en angsten. Bezwangerd met verandering …
Zijn plannen net zo vluchtig als dromen? Het ene moment tastbaar, het andere verdwenen in een mist van ontwaken. Is de weerbarstigheid van realiteit net als wakker worden? Wanneer hield ik op met dromen en werden realiteit en dwang de norm waarvan de vorm een strak keurslijf blijkt en dat …
ik wilde zijn: de stappen die je achterliet op straat de lippen die je intiemste plekken beroerden de wolkjes adem die je uitblies tijdens het wandelen de handen die je streelden het stof dat je elke dag produceerde de woorden die je ontroerden de camera die je met liefde behandelde …
Er zijn van die dagen dat bij vlagen gedachten ontstaan in een hoofd dat licht verdoofd zijn kans ziet om het leven te verachten
gerafeld is het, warrig en soms mist zo dicht dat je niets kunt zien. dolend door de dag, een maaltijd hier, een tv serie daar, een e-mailtje, gesprekken vergeten nog voor ze zijn beëindigd en beelden vervagen terwijl je ze bekijkt. stap voor stap zoek je de weg terug naar …
Soms verlang ik wel eens naar toen, toen de dagen nog kort leken maar de nachten des te langer duurden. De vrijheid van het op jezelf wonen teveel was maar de ophokplicht van thuis teveel cellen kende. Er was alleen nu en morgen was slechts een vage gedachte gekoppeld aan …
Gelieve mijn rechten te respecteren.
