ik leef volgens regels die anderen niet lijken te herkennennormen en waarden die verloren zijn gegaan in de maalstroomvan vooruitgangsdenken en groei-economie compassie en empathie zijn vreemde woorden in een samenlevingwaarin het ik centraal staat en waar wereldleiders zichzelfals doel stellen om een natie te leiden waarin lijden niet meer …
Die enkele keer dat hij op zijn knieën zit en bidt, zoals zijn moeder hem vroeger leerde, is niet voldoende dacht hij. Misschien moest hij toch maar eens ter biecht gaan en zijn zonden belijden. Met het verglijden van de tijd is dat einde en dat oordeel toch wat beangstigender …
Ik ben lelieblank opgevoed, zei hij. De puurste kleur en zuiverste klank. Niemand zal dat besmeuren met bloed en smerige geuren. Beseffen ze niet dat deze twisten alleen maar het land beschadigen, ten voordele van democratische zetel gegadigden, die vals hun volk leiden naar alleen maar zeker lijden. Ik ben …
Nu de deuren weer geopend zijn en het vocht weer getapt wordt kiezen we weer met overgave voor het samenzijn. Nog steeds op afstand van elkaar maar zonder bezwaar in eenzelfde ruimte waar de vloeren, sleets, onze voetenstappen verwelkomen op weg naar de bar waar een opgetogen barvrouw je vergif …
Verbeteren en veranderen aanpassen en vervangen maar niemand die het heeft over het verlangen naar gisteren.
Waar moet je over schrijven als het leven stilstaat, als alles wat je beleeft slechts een straat vult omdat je binnen zit? Vertel je over de bomen wiens takken heen en weer zwaaien of over de vogels, de meesjes, de duiven, de kraaien de eksters die je tuin hebben geadopteerd? …
Ergens rinkelt wat. Een bel of een lepel in een kopje. Een constant gerinkel diep in het achterhoofd. Licht lijkt het lichaam te wassen in stevige stralen waarbij elke oneffenheid groots wordt weergegeven in de schaduwen die het werpt. Ogen gaan van links naar rechts. Soms zo groot als schoteltjes …
Een bleke ietwat schuwe zon verlicht deze dag waarop ik niet mijn weg vind in mijn hoofd. De zware deken van net ontwaken ligt nog over brein en ledematen. Loom en lood huizen nog in een lijf van vijftig jaren oud. Pas als koffie door het lichaam stroomt zal het …
Oude boeken geuren naar verval. De jaren van verwaarlozing bereiken de neus en de aftakeling is zichtbaar. Het broze papier voelt angstig aan alsof het bang is uit elkaar te vallen en te verdwijnen voordat de inkt gelezen is. Voordat het verhaal doorgegeven is aan nieuwe generaties die zich toch …
De eerste stappen zijn alweer gezet naar onzekerheid en vreemdheid en onbekende werelden en vergezichten wachten nu al op een frisse aanblik van een ontvankelijke geest. Gespeend van alle ervaring en verwachting maar vol hoop op bestendigheid. Een leven vernieuwen vergt moed en kracht is hem verteld maar het voelt …
Gelieve mijn rechten te respecteren.
