Een bleke ietwat schuwe zon verlicht
deze dag waarop ik niet mijn
weg vind in mijn hoofd. De zware deken
van net ontwaken ligt nog over
brein en ledematen. Loom en lood
huizen nog in een lijf van vijftig
jaren oud. Pas als koffie door het lichaam
stroomt zal het ontwaken en
beginnen met een dag, zoals elke dag
de laatste jaren. Wordt er ontbeten,
gedacht en gewerkt. Zal het bedenken
wat morgen brengen zal, wat
vandaag gezaaid wordt en kijkt niet
verder dan dat.
Slechts verlicht door een bleke zon…
Heel mooi Walther!