Ik ben strijdbaar zei ze me, ik geef niet zomaar op al is het niet fijn om te weten dat het slechter zal gaan als alles start later deze week Woorden landen nog niet en schrik omklemt het hart eventjes krachtig knijpend om even later de kracht terug te geven …
Voor Lise de tranen verstild in grafiet je liefde in het zachtste zwart de grijsheid van je angst de lichamelijke lust getekend geketend in geschetst stilleven ik zie de naaktheid van je bestaan de potloodlijnen hun breekbaarheid vergankelijk op broze ondergrond vastgelegd in dode beelden voor analyse en beoordeling veroordeling …
in mijn hoofd vormt zich het beeld dat jij bent geprojecteerd op een canvas dat besmeurd is met mijn zijn verweven met dromen en verlangens Ik weet dat ik jou nooit kennen zal zoals jij jezelf kent jij vormt je naar mijn woorden op zoek naar erkenning van je eigen …
jouw lang sluik haar hangt over mijn ogen ik zie slechts rozen en een beetje patchoeli je armen hangen langs mijn zij, nagels trekken lange diepe krassen op mijn dijen alsof je de huid weg wil hebben zodat je de zenuwbanen met je blote handen kunt beroeren ik kan slechts …
de richting waarin hij Zijn schreden zet is niet geheel de mijne al vroeg Hij mij te volgen waarheen dit pad leidt wil ik niet weten omdat Zijn wegen ondoorgrondelijk zijn ik hecht aan duidelijkheid
ik wil laag voor laag onderzoeken waaruit ik ben opgebouwd ik wil mijzelf afpellen tot niets anders dan een kern elke laag onderwerpen aan een minutieus onderzoek interpretatie achteraf is simpel maar misleidend beoordelen volgens nieuwe normen wordt veroordelen zal ik bestraffen wat eens toegestaan was verwerpen wat eens de …
de tranen biggelen van de ruiten maar ik zit veilig binnen, half in jou gekropen ik hoef niet meer naar buiten jouw geur, je lach, je stemgeluid je halfgeloken ogen, het kronkelen van je lichaam als ik je tepels raak de wind geselt de bomen, huilt om het huis maar …
de uren en dagen rijgen zich aaneen waarbij indruk na ervaring zich beklijven de eerste woordjes de eerste stapjes en valpartij de eerste schooldag met letters en cijfers dan nog nietszeggend maar later van zoveel belang de eerste blikken het bijbehorende blozen de eerste zoen en vrijpartij de baan met taken die …
we betreuren ons onze ontnomen vleugels onze horizonten die nu vervangen zijn door spiegels waarin onze reflectie ons niet bevalt we zijn recalcitrant en nemen de benen in zonlicht en doen datgene waar onze zin ligt zonder anderen te gedenken het herdenken komt pas later als de vleugels weer gespreid …
Van deze dag Kunnen we niets maken Het is bijna verloren Verdwenen in onvolledigheid Het is bijna verloren Kunnen we niets maken Van deze dag
Gelieve mijn rechten te respecteren.
