in mijn hoofd vormt zich het beeld dat jij bent
geprojecteerd op een canvas
dat besmeurd is met mijn zijn
verweven met dromen en verlangens
Ik weet dat ik jou nooit kennen zal
zoals jij jezelf kent
jij vormt je naar mijn woorden
op zoek naar erkenning
van je eigen zijn
maar ik herken alleen het zijn
wat zich vormde in mijn eigen brein
erken daarmee niet wie jij bent
alleen wie ik denk te kennen
waarmee wij beiden schimmen nastreven
tijdens ons samenleven
ons tonen zoals wij gezien willen worden
elke keer een ander facet
tot alle facetten zich vermengen
en slechts een vaag geheel vormen