we betreuren ons onze ontnomen vleugels
onze horizonten die nu vervangen zijn
door spiegels waarin onze reflectie
ons niet bevalt
we zijn recalcitrant en nemen de benen
in zonlicht en doen datgene waar onze zin
ligt zonder anderen te gedenken
het herdenken komt pas later als de vleugels
weer gespreid worden en we vliegen over
vlakten met kruizen en lege huizen
Prachtig Walther….zó herkenbaar…..