Er is tijd, te weinig tijd. Er is onrust en er zijn alarmsignalen. Wolken en hitte. Er is storm op komst. Reizen om uit te stallen, plaatsbepaling voor zichtbaarheid. Een interne klok, van slag. Geen ruimte voor verloren seconden, laat staan voor verloren weken. Een inhaalslag gedoemd te lukken.
Er wordt gedacht over creatie en over capitulatie. Er wordt gedacht over terugtrekken en doorstoten tot achter de linies. Er is onrust en er zijn signalen, storm in zicht maar slechts een enkel boomblad om onder, achter, in te schuilen. Er is blootstelling. Uitstalling van gemaakte emoties en druppels, al dan niet vermengd met het zout van gelaten tranen. Er is terugtrekking in schulp maar ook een hand die al voelend zoekt naar houvast. Twijfels over toekomst en verleden, over bestaan in hier en nu. Onrust en signalen.
Een hoofd vol donderwolken, een zilveren randje en gouden straal tussendoor. Maalstromen in vloeiende gedachten, stroomversnellingen en versmallingen, brede uiterwaarden. Een waterkolom tot aan de hemel, draaiend. Gevoed door oververhit brein. Beren en kuilen, bergen en dalen. Een weg die gaat waarheen het niet gaan kan, die loopt zoals hij loopt. Een dood eind, een t-splitsing, een kruising. Borden die wijzen op gevaar, op regels, op achtbaarheid.
Onrustsignalen.
Focus jongeman, focus!