Het is 4 mei. Dodenherdenking. We gedenken de doden die in de tweede wereldoorlog gevallen zijn en meer. Alle gestorvenen door oorlogsgeweld. We doen dit omdat we hopen dat mensen dan niet langer oorlog zouden wensen. Maar om ons heen horen we alleen maar oorlogstaal. Zelfs ons worstelen met een …
Door het open raam dwarrelen flarden van gesprekken op straat binnen. Op anderhalve meter moet je je stem blijkbaar iets verheffen wil je verstaanbaar blijven. Ik probeer mijn best te doen het niet te horen terwijl ik mij tracht te concentreren op de woorden die Campert ergens in de jaren …
Tijdens radio opnames moet ik nu mijn inbreng via een telefoon verzorgen. Ik heb slechts een oude telefoon die kraakt. Net zoals zovele dingen die kraken in mijn huis zoals mijn bed, mijn bureaustoel of de vloer wanneer ik er overheen loop. Vroeger kraakte men ook huizen of harde noten …
Het is alweer ver in de avonduren als ik snel een gedicht noteer wat in mij opkomt terwijl ik luister naar een mix van concertzender en striemend hemelwater dat buiten het asfalt geselt. De temperatuur en het weer buiten doen mij verlangen naar de jaargetijden waarin ik normaal gesproken het …
nu de dagen weer lengen denk ik erover om mijn ritme aan te passen aan mijn wens lang te kunnen slapen aangezien de nacht steeds korter wordt lijkt de dag de aangewezen tijd om mijn hoofd neer te vleien op het sleetse kussen en dromen dromen van rust en later, …
De gezamenlijke dingen. Die mis ik. Als einzelgänger ben ik het wel gewend om alleen te zijn, om mijzelf te moeten vermaken. Maar van tijd tot tijd deze activiteiten onderbreken om met een stel vrienden wat te gaan drinken of ergens op bezoek gaan is nuttig. Het breekt de dag, …
Ik ben strijdbaar zei ze me, ik geef niet zomaar op al is het niet fijn om te weten dat het slechter zal gaan als alles start later deze week Woorden landen nog niet en schrik omklemt het hart eventjes krachtig knijpend om even later de kracht terug te geven …
Nu we alweer een aantal weken in een halfzachte variant van een lockdown zitten begin ik toch wel wat dingen te missen. Vooral nu het koningsdag is. Ik mis de mogelijkheid elkaar aan te raken, een knuffel te geven of gewoon lekker knus tegen elkaar aankletsen en elkaar aankijken. Ik …
Voor Lise de tranen verstild in grafiet je liefde in het zachtste zwart de grijsheid van je angst de lichamelijke lust getekend geketend in geschetst stilleven ik zie de naaktheid van je bestaan de potloodlijnen hun breekbaarheid vergankelijk op broze ondergrond vastgelegd in dode beelden voor analyse en beoordeling veroordeling …
Gelieve mijn rechten te respecteren.
