Wolkenreis
het gras onder mede blik naar bovende wolken trekkenin een traag corsovoorbij de eindervan mijn bewustzijn met de wolkenverdwijnt het laatstestukje zelfbehouduitgewrongenverdwijnt het laatsterestje mij ijltjes achterde wolken aan.
Dank je
Dank je voor alle regels De zoete woordenDe milde moordenDe woede-uitbarstingenIn mentale beelden De overgedragen tranenVan verdrietVan woedeHet verborgen vergeet mij nietDe verloren paden De wegen die ik nooit bewandeldeOngedwongen verpozen In zwijmelende geesteswerken Vol verdwaalde eigenheidEn onbeantwoorde emoties Bedankt Voor de poëzie
Gericht op Eros
laat mij sterven als ik mij niet meer aan dit leven mag lavendit leven vol van vleselijk genot vol van waanzinnen en eindeloos beminnen van vrouwelijke vormeneen stevig herenlichaam tussendoor mij altijd richtend op Eros laat mij dit leven leiden door mijn zinnende voorgrond te geven die ze eisengeen rationeel beknottenof moralistisch vingerwijzen …
Afscheid
‘Hoe lang nog?’ Het zijn woorden die mij nog lang bij zullen blijven. Ze werden uitgesproken door iemand die mij na aan het hart lag en die ondraaglijk leed. Intussen is ze er al meer dan twee jaar niet meer. Lang schipperde ik tussen rouw en opluchting. Rouw om het …
Het kunstenaarsafspraakje
Zo noemt Julia Cameron in haar boek “The Artist’s Way” een afspraakje met jezelf als je iets doet voor je creatieve ‘ik’. Een moment voor jezelf waarop je aandacht geeft aan je eigen creativiteit door erop uit te gaan. Een excursie zeg maar. Puur om je eigen creativiteit op te …
Tempel
Dit lichaam is niet heilig,geen tempel voor mijndolend bewustzijn.Verdwaasd doorvoelendvan dit feitelijk bestaan. Zonder begrip. Ik leef in de ogen,de lach en de armenvan een oneigenlijk lichaam.Ik weet mij anders geen leven,geen bestaan zonder de liefde,de bevestiging van die ander. Wanneer wij twee samen,verstrengeld, het bedbewonen, bezweet van inspanning.Dan voel …
Duizend jaar ontwaken
Al leef ik duizend jaar Smeulende ruïnes doorzoekend Nooit zal ik het bereiken Al leef ik duizend jaar Verbrande aarde onder mijn voetenVergeefs wroetend naar wat niet is Al leef ik duizend jaar Dolend door gedoofde sterrenstelselsNimmer zal ik vinden waar ik naar smacht Er is alleen maar ontwaken
“The important thing is not the camera but the eye.”
Ik ben geen fotograaf… ik heb echter wel oog voor wat mooi is, voor wat uitzonderlijk zou kunnen zijn, voor momenten van emotionele uiting… maar ik vergeet de camera, ik weet niet waar het knopje is, ik krijg wat ik zie niet in mijn zoeker of ik geniet zelf zoveel …
Playing on the road
A poem written for Orit Shimoni during her performance on a Lazy Sunday Afternoon session @ Floralia Park. While you live on the roadFollowing your heart to wherever it’s calledYour love lingers in every place In every heart you’ve touched Your voice will forever joinThe voices of those who loved …
De wereld in je hoofd
Adem in, adem uit Vergeet de wereldVergeet de arrogantie van een generatieDie enkel zichzelf kent En geen hersencapaciteit aan anderen besteed Glas Kijk door ze heenAlsof hun bestaan is verwordenTot een doorzichtig geweven tapijtWaaraan jij je voeten veegt Je leven is van jou Je keuzes zijn jouw keuzesLaat je niet …
