We wandelen over heide, onder takken, door bomen en het bos. Er wordt gesproken over ditjes en over datjes en er wordt ontdekt wie de mens is behorend bij de naam en soms het gezicht. Er is een moment van herkenning, soms van verbazing en soms van bewondering. Gesprekken van …
Er glijden schepen en scheepjes voorbij. Er vliegen vogels onder je. Een kop koffie, een croissant. Een ontbijt met uitzicht. Slechts de frisse ochtendwind. De mist beperkt het blikveld edoch er is genoeg te zien. Een balkon op hoogte, geen bouwwerken voor je neus. Enkel ruimte geeft een gevoel van …
We hebben grenzen, die we standaard overschrijden. We stellen ultimatums, die we steeds weer verschuiven. We herstellen telkens weer, om dan opnieuw meer te doen dan eigenlijk kan. We lopen achteruit omdat we niet vooruitkomen en dragen oogkleppen om maar niet te zien wat zo overduidelijk zichtbaar is. We nemen …
Hoe groeien we zonder schade? Hoe komen we een leven door minus de scheuren, de gaten en de krassen, fysiek en mentaal? En is dat wenselijk? Hoe vormt deze schade ons? Hoe vormen wij de mensen rondom ons door deze schade? Zijn onze keuzes niet gebaseerd op eerdere schades en …
We aanschouwen de wereld door een kier, een kleine opening waardoor haat en nijd, oorlog en rampen sijpelen. Weer langzaam vergiftigend wat aan het helen is. Er is een remedie tegen deze indringers, het bestaat uit kunst aanschouwen, levensgenieters bezoeken en mezelf verliezen in hersenloos vermaak dat langs talloze kanalen …
Er is geluid van vrolijke lach en het geroezemoes van bijkletsen. Er is een begroeten van bekenden en verwelkomen van onbekenden. Er is uitbundigheid en schuchterheid. Extravert en introvert gedrag is te aanschouwen in optima forma. Talen van over de gehele wereld zijn er hoorbaar, al vinden sommige talen hun …
Er zijn dagen die voorbijglijden als een kalm kabbelend beekje. Waar je de tijd als een blad op een licht golvend stroompje nakijkt. Jezelf afvragend of je misschien toch niet eens iets zou moeten doen om vervolgens achterover te gaan liggen en starend naar wat schapenwolkjes bedenkt dat het zo …
We kijken naar vergezichten. We hebben uitzicht over de tuinen van anderen en wat hoger de daken van de stad, groen of mens gemaakt. We zwaaien naar voorbijvarend ijzer en soms hout. Soms staren we wezenloos in gereflecteerde lucht en lachen we om de capriolen van ganzen. En soms kijken …
Er worden plannen gesmeed, reizen gepland, keuzes gemaakt. Er wordt begrepen en geaccepteerd. Er wordt neergelegd bij beperkingen en grenzen, al worden deze laatste nog altijd niet herkend. Er zijn toekomsten mogelijk. Donker, licht, ergens er tussenin. Minder dan dat er verleden is, dat dan weer wel. Maar er zijn …
De muren zijn in ral 9010, een vloer grijsbruin, kasten rood en beuken gekleurd. Stoelen staan tegenover een kast waarop een scherm en elders is een kat zich aan het wassen. Langzaam de kleinere leefwereld accepterend, zoals ook het mens dit doet. Er zijn nog dozen, de inhoud heeft nog …
Gelieve mijn rechten te respecteren.
