Er worden plannen gesmeed, reizen gepland, keuzes gemaakt. Er wordt begrepen en geaccepteerd. Er wordt neergelegd bij beperkingen en grenzen, al worden deze laatste nog altijd niet herkend.
Er zijn toekomsten mogelijk. Donker, licht, ergens er tussenin. Minder dan dat er verleden is, dat dan weer wel. Maar er zijn mogelijkheden en onmogelijkheden. Er wordt gehoopt. Hoop op beter, hoop op prettiger. Er wordt afgerekend met verleden. Dit alles tussen mentale muren die langzaam afbrokkelen en in een lichaam dat voelt als in verval.
De afwikkeling van een verhaal lijkt vaak saai, een los eind hier, een verklaring daar. Maar dat is vooral voor lezers, niet voor de auteurs.