Vandaag is de dag na de dag dat ik mijn lief ging ophalen van het station. Deze week is een van de verlengde weekenden die we over het gehele jaar verspreid mogen verwelkomen. Een week waarin we samen met de jongste zoon van mijn lief een soort van gezin zouden kunnen vormen. Of in ieder geval iets wat er voor door zou kunnen gaan. We doen dan dingen die andere gezinnen ook doen zoals samen eten, samen Netflix kijken en ieder afzonderlijk een assorti aan beeldschermen om achter te verschuilen als het even niet meer prettig voelt. Als mijn lief’s zoonlief tenminste niet zou worden uitgenodigd om uit logeren te gaan ergens in Den Haag.
Maar voor dit alles heb ik weer even mogen genieten van diverse activiteiten. Een finissage van expositie De Aandeelhoudersvergadering, die in de komende maanden overigens in diverse vormen nog verder gaat. Ik ben dan ook erg benieuwd naar de geplande activiteiten en ik hoop dat deze net zo divers zullen zijn als de afgelopen expositie. Omdat ik nog even in alle rust de expositie wilde bekijken was ik al vrij vroeg gegaan. Aan het einde van de middag heb ik de performances van Lise Sore en Maarten Bel nog kunnen aanschouwen die mij aangenaam verrasten. Vanwege het feit dat ik alweer op tijd op een andere locatie verwacht werd heb ik helaas de derde performance van Julian Edwards niet meegekregen maar wie weet tref ik hem nog eens elders. Op die andere locatie was het een gezellig samenzijn van vrijwilligers van het BUT Film Festival. We hebben besproken wat we goed en minder goed vonden aan de vorige editie en vooruitgeblikt naar de volgende maar we hebben vooral ook genoten van het eten (en de drank) wat werd aangeboden als dank. Het werd een leuke en gezellige avond vol gesprekken en uitnodigingen over en weer. Ik mag binnenkort iemands privébibliotheek aanschouwen, ergens een huiskamerconcert bijwonen en ben uitgenodigd om te komen brainstormen over verschillende activiteiten bij het volgende BUT Film Festival. Toch best divers weer. Maar dat is wat het culturele wereldje zo interessant en leuk maakt.
Toen was het alweer tijd om mijn lief op te halen van het station en terwijl ik wachtte bij het Centraal Station van Breda stapte mijn lief met haar zoon bij bushalte Zuiderhout uit de bus die zij, zoals aangekondigd, hadden genomen. Beeldschermen moeten net als papier goed gelezen worden. Een kunst op zich blijkt wel weer.