Soms zijn dagen kabbelend, een beekje dat rustig stromend voorbijgaat, badend in zonlicht. En soms zijn er dagen dat datzelfde beekje verandert in een woeste kolkende rivier dat nietsontziend zijn weg baant door een door storm geteisterd landschap.
Zo’n rivier is nu mijn deel. Er gebeuren zoveel dingen tegelijk, er moet gebalanceerd worden, er moet gejongleerd worden en tegelijkertijd moet er gerust worden, moet er hersteld worden. Hiervoor is vertrouwen nodig. Vertrouwen in de mensen om je heen, vertrouwen in je eigen kunnen en vertrouwen in een toekomst die rooskleuriger is dan het moment van nu. Loslaten wat niet te beïnvloeden is zei ik laatst tegen een geliefde en datzelfde dien ik ter harte te nemen. Maar loslaten is zo makkelijk nog niet…
Maar het leven is nu eenmaal eb en vloed, een constant komen en gaan van momenten vol met rust of vol met stress.
Image by Circe Denyer from Pixabay