De gezamenlijke dingen. Die mis ik. Als einzelgänger ben ik het wel gewend om alleen te zijn, om mijzelf te moeten vermaken. Maar van tijd tot tijd deze activiteiten onderbreken om met een stel vrienden wat te gaan drinken of ergens op bezoek gaan is nuttig. Het breekt de dag, geeft andere inzichten en levert vaak ook energie op.
En dat is dus de laatste tijd volledig weggevallen. Als ik het nieuws zo een beetje volg ben ik ook bang dat het nog even gaat duren voordat daar significant verandering in gaat komen.
Maar ik ben vooral ook bang voor het moment waarop ik het gezamenlijke niet meer mis.