De dag na zondag

Vandaag is de dag na de dag dat ik mijn lief naar het station brengen moest. Ze ging weer huiswaarts zoals zo vaak op zondag. We leven twee levens. Door de week die van een alleenstaande met alle eigen activiteiten en sores die daarbij horen en in het weekend die van getrouwd stel. Inclusief de ruzies, de liefkozingen en verplichtingen. Soms zijn er vakantie weken die als een verlengd weekend het ritme doorbreken.  

Vandaag is ook de dag nadat ik de opening van De Aandeelhoudersvergadering heb bijgewoond. Een expositie met een statement. Ik heb er mogen genieten van kunst, de ontmoetingen met hun kunstenaars en met kunstenaars die ik sinds een paar jaar kennen mag. Ook andere bekenden, vaag en minder vaag, ben ik tegengekomen. Het was in ieder geval een ware happening en gezien de opkomst is deze expositie alleen daarom al een succes te noemen. Ik heb ook de toespraak mogen aanhoren van de wethouder cultuur die haar zegje kwam doen. Die heeft het nog niet begrepen dacht ik nadat ze na haar plichtplegingen het podium verlaten had. Maar goed, misschien ben ik het wel die het niet begrepen heeft zoals ik ook sommige van de kunstuitingen niet begrepen heb. Wellicht nog een keertje teruggaan en in alle rust bestuderen.

Vandaag is weer de eerste dag van de week die ik weer als alleenstaande ga doorbrengen. Tot aan het volgend weekend. Gelukkig wel met het tussentijds contact middels moderne media. Alleenstaand ben ik dan ook enkel in de zin van niet samenlevend.