De laatste tijd merk ik echt weer wat de impact is van muziek op het gesproken woord. Het verscheiden van Leonard Cohen wordt gevoeld in zowel de muziekwereld als de dichterswereld. Het was immers een goede dichter en een uitstekend muzikant en combineerde vaak beide disciplines in zijn oeuvre. Maar ook de Nobelprijs voor literatuur voor tijdgenoot Bob Dylan is een duidelijk teken dat muziek en dichten nauw met elkaar verbonden zijn. Toen ik met overgave begon te luisteren naar muziek in de jaren tachtig van de vorige eeuw werd ik al geraakt door Anne Clark met haar gedichten op muziek uitgedragen. En ik bemerkte meer van dit soort woordkunstenaars die het geschreven woord combineerden met muziek om het meer diepte te geven en meer impact.
Ik zie het ook terug in tegenwoordige tijden. Zo kwam ik laatst via via in aanraking met de gedichten en muziek van Danielle Liebeskind. Fijn om naar te luisteren alhoewel ik me kan voorstellen dat sommigen het te moeilijk vinden. Op de stedelijke finale Poetry Slam van Podiumvlees te Tilburg (verdiend gewonnen na een mooie battle tegen Gijs ter Haar door Els Dejonghe) kwam ik ook weer in aanraking met muziek in combinatie met gedichten. Hier werd de muziek meer ondersteunend gepositioneerd in plaats van dat het een pure samenwerking was maar op sommige momenten was heel mooi de impact te merken van muziek op het woord. Dat het woord gedragen werd door de muziek, krachtiger werd, opgezweept haast naar een intensiteit die het zonder die muziek wellicht ook had kunnen bereiken maar vele malen lastiger.
Al met al reden voor mij om hier eens over na te denken. Over hoe ik hiermee om kan gaan. Wellicht een project voor in de toekomst. Kunst, muziek en poëzie samen zijn een krachtige uiting van emoties, van verlangens, van visie.