Ik kijk, observeer, noteer mentaal, relativeer en weeg. Ik neem alles in me op, een spons van nature. Emoties van anderen golven over me heen. Ik internaliseer, vergeet de grenzen en ontwar later weer wat mijn is en wat de ander. Ik hou niet van drukte, van massa, verkies de stilte van een lege bibliotheek boven de kakofonie van de discotheek. De kroeg is gezellig als het volume laag is en het gezelschap klein. Ik geniet van de connectie. Laat mij ademen terwijl ik ervaar, laat mij verwerken terwijl ik in stilte om mij heen kijk.
Leer mij niet over conflicten, over overschreeuwen en drammen, doordrijven en doordrukken. Accepteer de weloverwogen beslissingen en de kalme manier van overbrengen van wat ik te zeggen heb. Roep niet te snel over alleen maar problemen zien. Beren zijn pas beren als je niet weet hoe ze te vermijden. Die kennis komt met de rust van een kopje koffie, een wandeling of een ademteug alvorens ik spreek. De stilte is geen zwakte, het is een kracht waaruit ik put. Die mij schraagt wanneer het tegenzit, die mij draagt wanneer het fout gaat, die mij laat vliegen wanneer ik begrijp.
En wat ik begrijp deel ik graag. Maar wel in stilte, in alle rust die bij mij hoort.