Een klik, een draai en een nieuwe compositie. Een beeld gevangen op chemie. Een afdruk van een moment dat nimmer meer verschijnt. De vingers werken snel: een frame verder rollen, scherpstellen en ‘klik’. Een volgend moment om nimmer meer terug te keren maar gevangen in chemie.
Te veel digitaal doet verlangen naar analoog en te veel snelheid doet verlangen naar traagheid. Vertraging in handelen, in denken, in leven. De hamers worden gelanceerd richting het lint… ‘tik’ ‘tik’ ‘tik’ ‘ting!’ ‘rrrrtttsss’. Een nieuwe regel. Op de achtergrond klinkt het tikken van een naald tegen het einde van de groef op een LP. Tijd om hem om te draaien.
Ik zou de tijd weer terug willen draaien naar de jaren 80, misschien nog wat vroeger. Naar een tijd waarin er nog zoveel onontdekt was, nog zo weinig bekend was. De dreiging toen is net als de dreiging nu. Wellicht dat dat het een en ander aanwakkert… als de dreiging hetzelfde is, waarom dan de rest van het leven niet?
Nostalgie is soms een lastig gevoel…
Weemoed is de grondtoon van ons bestaan, ze heeft ook een zusje genaamd nostalgie ..