Ik beraad mijzelf, bespiegel mijn gedachten, bezin mij op de toekomst, denk na over te nemen stappen, peins over de gevolgen, filosofeer over wat het allemaal te betekenen heeft, reflecteer de gemaakte stappen, reminisceer over hoe het allemaal was en sta stil bij het nu.
Ik weeg elke gedachte, beschouw elke emotie die wordt opgeroepen, vervoeg me vervolgens naar dat wat is. Kijk naar binnen om het buiten te leren begrijpen, pas toe wat ik tegenkom en neem een stap terug om het resultaat te onderzoeken. Ik denk, ik leer. Maar ervaar ik?
Cogito ergo sum?
Cogito ergo sum …… (‘Ik denk, dus ik ben’) …… moest dit even googlen.
Men zegt wel dat Latijn een dode taal is, statisch en niet anders uit te leggen dan op de wijze van toen, eeuwen geleden.
‘Ik denk, dus ik ben’ is een wel erg armoedige en incomplete constatering. Ik denk niet, maar weet zeker dat bovenstaande conclusie niet de JOUWE is!
Peinzen, mijmeren, filosoferen is een luxe bezigheid, niet altijd prettig maar soms wel zinvol.