Drukte en voor jezelf zorgen

Leuke titel. Drukte en voor jezelf zorgen. Althans, voor mij een leuke titel. Want ik heb het druk.. alleen het tweede deel is ietwat een uitdaging.

Zoals jullie weten lopen er een aantal projecten rondom mijn schrijverschap die mijn aandacht hebben. Het uitbrengen van mijn eerste gedichtenbundel en het schrijven van mijn eerste novelle. Tussendoor schrijf ik nog altijd andere gedichten en schrijfsels. Korte verhalen liggen echter al een tijdje stil. Erg jammer want daarvoor ben ik uiteindelijk toch zo’n beetje gestart. Het dichten is een beetje een uit de hand gelopen nevenactiviteit. Een zijweg die ik ben ingeslagen maar wel een weg die ik leuk vind overigens. Zo leuk dat ik regelmatig optreed in het land en dat zal ik zeker blijven doen.

Maar ik wil ook terug naar mijn “roots”. Ik ben nu dus bezig met twee korte verhalen. Één voor de site en één voor een literair tijdschrift waarvan ik dus hoop dat ze hem zullen plaatsen. En daarnaast wat zijwegen die met deze werkzaamheden te maken hebben. Kleine uitstapjes die leuk zijn en energie opleveren.

Maar al die werkzaamheden op schrijfgebied zijn niet de enige activiteiten die mij bezig houden. Ik heb een aantal zaken op me genomen die ook een flink deel van mijn tijd opslokken. Zaken waar ik op dat moment mezelf niet toestond nee tegen te zeggen maar die me nu wel opbreken als het gaat om tijdverdeling. Ik moet nu zoveel doen dat ik een beetje het overzicht dreig kwijt te raken. Dus gaan we maar weer terugpakken naar aloude bekende strategieën. Schrappen in activiteiten, mediteren, massages boeken, nagelbijten en stressen. Intussen gebeuren er allerlei onverwachte dingen in het leven die ook aandacht vragen. Het leven is nu eenmaal niet planbaar en dat resulteert in nog meer stress. Tjah.. en wat doe je dan?

Dan sla je op slot.

Mijn lichaam geeft al weken duidelijke signalen. Signalen die ik gemakshalve negeer. Pijntjes overal, verkoudheid die ineens op komt zetten, slaappatroon wat niet toereikend is om voldoende rust te krijgen enzovoorts. En uiteindelijk zegt dat lichaam dan “Fuck You!”.
Nou.. liever niet.. maar het is wel zover. Ik heb maar beperkt energie. Krijg energie uit diverse kanalen gelukkig. Van het schrijven, van contact met vrienden, van mijn geliefde. Maar de energieslurpers zijn niet bij te houden op dit moment. En dat stelt mij voor dilemma’s. Ga ik daar grondig in wieden, in die slurpers, of laat ik mijn verantwoordelijkheidsgevoel spreken? Luister ik naar mijn geliefde die mij waarschuwt dat mijn eerste verantwoordelijkheid mijzelf is of luister ik naar dat ellendig knagende en zeurende stemmetje die mij vertelt dat ik zoveel andere mensen teleurstel als ik dit of dat schrap en ik nee zeg?

Voor mijn gevoel zijn beiden even belangrijk maar ik weet ook uit ervaring dat het belangrijk is keuzes te maken en me te richten op maar een beperkt aantal projecten. En dan zijn de projecten die voor mijzelf zijn, waar ik energie van krijg, de meest logische om me op te richten toch?

Toch?

Was het maar zo makkelijk. Sommigen van jullie zullen het vast wel makkelijk vinden. Anderen zullen herkennen waar ik tegenaan loop. Hoe dan ook. Ik zal linksom of rechtsom iets moeten stoppen of stilleggen.