Exposeren, zichtbaar zijn, openbaren. Tentoonstellen wat gemaakt is, kwetsbaar, fragiel. Een zuchtje kritiek, een vleugje vreugde en een snufje interpretatie. Terugkoppeling in woord, in beeld.
Het tonen van innerlijk in materie… gewoven zelfbeeld, uitgebroken frustratie en een tweestrijd tussen positieve en negatieve zelfkritiek. Een reflectie van gedachten in woord en beeld, een proces van verwondering, van verbazing, van gedachten over gevolgde paden. Beelden gevangen in frame van een nieuwe omgeving, het resultaat van een noodgedwongen actie van verplaatsing van hebben en houden. Dat alles getoond zonder gene, zonder angst. Dit is wie ik ben. Dit is wat ik ben.
Een dolende ziel die zich thuis voelt in creatie, in beeld en woord.
